2015-02-24
Waar Team Me ooit ontstaan is als eenmalige formatie om aan een wedstrijd mee te doen, speelde de zeskoppige indieband plots 250 shows in twee en een half jaar. De Noren wonnen na hun debuutalbum To The Treetops! meerdere prestigieuze prijzen, waaronder de Spelleman – de Noorse variant van de Grammy. Uiteindelijk waren de bandleden zo vermoeid na deze drukte, dat ze een pauze namen van bijna vier jaar. Nu zijn frontman Marius Drogsas Hagen en zijn muzikale consorten terug met een nieuw album: Blind As Night. Dat deze band niet weer een standaard indiebandje is dat klakkeloos de hitformule toepast, hoor je al gelijk aan de eerste track. Deze is grotendeels instrumentaal en zeer bombastisch – meteen kun je een orkestraal, symfonisch element horen, dat de hele plaat siert. De strijkers zijn heel herkenbaar voor de muziek van Team Me, soms met een grote rol (‘Man Eating Machine’), soms iets minder aanwezig (‘F Is For Faker’, ‘Are You Still In Love?’). De stem van Hagen is wellicht meer geschikt voor muziek die meer past binnen genres als poppunk, maar komt toch vaak goed uit de verf, bijvoorbeeld in ‘Le Sound’: een prachtige, ietwat stille song.
De bombastische nummers zijn meteen ook de zwaarlijvige, die iets minder goed in het gehoor liggen, maar kwalitatief wel heel veel bijdragen aan de plaat. Opvallend zijn de veelal aparte en soms wringende akkoordprogressies, zoals in ‘Are You Still In Love?’ en ‘Man Eating Machine’. Aan variatie ontbreekt het album hoe dan ook niet: er is een goed contrast tussen bombastische, rustige en hardere nummers. De tracks waarin een soort klokkenspel een motief speelt zijn erg sterk en herkenbaar (‘The All Time High’, ‘Blind As Night’). Bovendien is de samenzang op de plaat erg fijn om naar te luisteren, deze zorgt voor harmonie tussen alle wringende akkoorden en grootste strijkpartijen door.
Team Me bewijst met hun tweede album, Blind As Night, dat ze van alle markten thuis zijn. De band heeft veel originele nummers gemaakt met bijzondere partijen en aparte instrumentatie. En dit terwijl de stem van zanger Hagen niet altijd even goed bij de muziek past. Er is veel variatie te vinden op de plaat, maar genoeg om het op een goede manier af te wisselen. Wellicht winnen de Noren ooit een echte Grammy.
Arcane - Known/LeaderWaarom Arcane vier van de vijf sterren verdient, begint bij de hoes. Het...
.jpg)
Peter Kernel - Thrill Addict Peter Kernel bestaat uit Aris Bassetti en Barbara Lenhoff, een...