The Hunt is een bij vlagen sprankelend album. Vaak hoor je het viertal zoeken naar ongebaande paden. Wat dat betreft sluit de albumcover goed aan bij de muziek. Liedjes van Glossy Jesus zijn vaak, in de traditie van bands als Talking Heads en Dirty Projectors, een soort kunststukjes. Niet alle kunst is echter mooi. ‘Old Friends In New Situations’ is een overdosis dramatiek en de theatrale zangmelodie van ‘Cider For Breakfast’ zorgt voor wrijving. Dit laatste komt vooral door de wat gewoontjes klinkende stemmen van de heren.
Dat neemt niet weg dat het album enkele prima nummers bevat, die vaak surrealistisch aandoen. Het album begint bijvoorbeeld heel vriendelijk met ‘The Heat And The Cold War’, maar al gedurende deze opening bijt het viertal meer en meer van zich af. Het uiterst frivole en funky ‘A Hello To Arms’ doet denken aan de Eric Clapton van 461 Ocean Boulevard. Dit nummer bewijst ook dat Nico Dijkshoorn, die de gitaarsolo voor zijn rekening neemt, het beter bij schrijven kan houden.
‘Like Chamberlain’ is een gewaagde, maar geslaagde expeditie. Op een eclectisch geluidenpatroon is een stevig onder handen genomen opname van een toespraak van de vroegere Prime Minister te horen. Maarten van den Hoonaard is vervolgens niet vriendelijk voor zichzelf en Chamberlain, die een dubieuze rol speelde in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog: ‘‘Like Chamberlain before the war, I talk myself out of the hole.’’ Hij verbindt het persoonlijke met het historische en doet dit zonder muzikaal te struikelen. Het geeft de klasse van Glossy Jesus aan. De klasse die soms verstopt blijft.
The Fruitmachine - Warhead Guided MissileJe album openen met een te gekke quote uit de openingsscène van een te gekke...
Point Quiet - Ways And Needs Of A Night Horse Wat kun je schrijven als iets zo binnenkomt? Ways And Needs Of A Night Horse...