Het feit dat de basgitaar ontbreekt doet niks af aan de vette productie van het album. De gitaren schuren naar hartenlust en klinken prettig vuig. Bovendien wordt er lekker veel met solo’s gesmeten. Niet te lang gelukkig, maar wel op de goede momenten. Van de tien nummers die in razend tempo aan je voorbij trekken (de duur van het album ligt ergens rond de 35 minuten) klinkt gek genoeg alleen eerste single ‘King Johnny’ iets te dun om te overtuigen. Fans van het wat hardere werk van bijvoorbeeld Jack White en Royal Blood kunnen zonder twijfel uit de voeten met deze plaat.
We wezen tijdens een eerdere recensie van de debuut EP van het drietal op de ietwat gebrekkige Engelse uitspraak van beide zangers. De heren hebben het duidelijk ter harte genomen want er is zeer zeker sprake van verbetering. Het is geenszins perfect, je hoort de moedertong er her en der wel doorheen, maar een i>dealbreaker is het al met al niet. Short ’n sweet deze plaat. De mannen van The Fruitmachine halen de mosterd op de juiste plekken en het album druipt van het spelplezier. Een zeer veel belovend album van deze nog steeds jonge gasten.
Vexillum - UNUMBest een vermoeiend plaat dat Unum van het Italiaanse Vexillum . De folky...
Glossy Jesus - The Hunt Een album uitbrengen is voor de meeste muzikanten een mijlpaal. In het geval...