2015-02-15
De Friese Tet Rozendal is een veelzijdig artieste. Naast zangeres en actrice is zij theatermaakster. Mata Hari is haar derde theatervoorstelling. Hierin wordt zij instrumentaal begeleid door Erik de Reus. Over het leven van de dubbelspionne Margaretha Geertruida Zelle, alias Mata Hari, is al veel geschreven en zijn al veel films gemaakt. Toch weet Tet een verfrissende invalshoek op het levensverhaal van deze Friese vrouw te geven. In de voorstelling probeert Mata Hari haar dochter net voor haar executie een aantal antwoorden te geven op vragen over haar leven. Waarom is ze getrouwd en gescheiden van MacLeod, waarom heeft ze haar dochter in de steek gelaten en niet eerder opgezocht en waarom is ze tot haar daden gekomen, waarvan ze beschuldigd en ter dood veroordeeld is? Het stuk geeft, waarschijnlijk bewust, geen antwoord op de vraag of Mata Hari terecht veroordeeld is.
Daarnaast heeft Tet een persoonlijke invalshoek in de voorstelling verweven. Want iedere keer als zij van de Nederlandse taal overstapt naar de Friese taal, beschrijft ze een stukje van haar eigen levensverhaal. Daarbij zijn overeenkomsten en verschillen met haar leven en dat van Mata Hari zichtbaar. Beiden zijn op zoek naar liefde en warmte en houden allebei van het podium. Maar waar Mata Hari het avontuur opzocht in de bruisende steden, is Tet meer verknocht aan het Friese land. In het slotnummer komen de verhaallijnen mooi samen en concludeert Tet dat “Als vrouw moet je sterk zijn, zo sterk als je maar kan. Je moet je niet beperken tot enkel vrouw zijn van een man“.
De muzikale begeleiding is minimalistisch maar effectief. De monoloog wordt grotendeels ondersteunt met piano en met behulp van melodica en andere instrumenten wordt extra onderstreept waar de scene zich afspeelt, bijvoorbeeld in Parijs of Nederlands-Indië. De voorstelling bevat een aantal liedjes, waarin duidelijk de kwaliteiten van Tet als zangeres naar voren komen. Daarnaast blijkt zij ook nog eens goed te kunnen dansen.
Tet gebruikt voor haar voorstelling slechts een paar vierkante meter, waarbij ze met behulp van een beperkt aantal attributen telkens de juiste sfeer weet neer te zetten. Doordat er af en toe een shot vanuit de hoogte of vanuit een soort kledingmand wordt gebruikt, blijft het gezicht van de actrice altijd goed in beeld.
In Mata Hari weet Tet Rozendal overtuigend in de huid van deze wereldberoemde Friezin te kruipen en haar een menselijk gezicht te geven. Knap hoe ze met een minimale instrumentale begeleiding en een kleine speelruimte de toeschouwer anderhalf uur weet te boeien met haar monoloog. Kortom een gewaagd en geslaagd project. Het enige nadeel van een dvd van een theatervoorstelling is dat je het na één keer kijken eigenlijk wel hebt gezien.
.jpg)
Civilian - The Second‘Love In The Moshpit’: Hallo horen we daar ‘Caught In A Mosh’ deel twee ?...
The Red Phone - Dancing Like A Shark Na de zeer terecht goed ontvangen debuut EP van het Tilburgse viertal The...