2006-11-03
Satellite 7 won, zoals bekend, in 2002 de Grote Prijs van Nederland. Het jaar daarop bracht de band een prima e.p. uit, maar het wachten was nu toch wel op het inlossen van de belofte. Het is de vraag of dat de heren met Like Pavlov to a dog gelukt is. Natuurlijk, Satellite 7 weet nog altijd catchy liedjes te schrijven (de sterke opener Last stone, met lekker overstuurde bass), en die stekelig te verpakken. Maar te vaak vergrijpt de band zich hier aan stukken die te weinig blijven hangen. Gelukkig staan er op het album ook stukken die wel meer dan geslaagd zijn. Het lijkt in de eigenwijze filosofie van de band te passen: de sterkste songs staan namelijk op de tweede helft van het album. Tune in zet je bijvoorbeeld op het puntje van je stoel, voor een climax die nooit komt. Het spanningsveld in deze song wordt nog eens versterkt door de altijd weer prachtige stem van Lydia van Brown Feather Sparrow. Ook in het afsluitende Paper plane draagt zij een waardevol steentje bij. Het misschien wel sterkste nummer van de plaat heeft in ieder geval de sterkste titel: Safer than America’s national anthem. In essentie is dit een eenvoudige pakkende grunge song, maar Satellite 7 weet hier toch een heerlijke eigen draai aan te geven.
Satellite 7 heeft kortom een album afgeleverd dat de belofte nog niet helemaal inlost. Wel maakt Like Pavlov to a dog weer nieuwsgierig naar de komende live optredens.
Jet - Shine OnNa een lange succesvolle tournee om hun eerste album Get Born te promoten...
Jesus Volt - In-Stereo Jesus Volt is een vrij jonge Franse band en is niet bepaald een bluesband...