2015-02-18
Terwijl bepaalde recente ontwikkelingen in de wereld de grenzen en tegenstellingen weer goed zichtbaar maken, zijn er gelukkig ook aanwijzingen dat de Global Village nog altijd progressie boekt. Het zit ‘m in de kleine dingen, zoals het nieuwe album van Motorama. Met Poverty levert de band alweer hun derde postpunk / new wave / popplaat in vijf jaar tijd af. Nog nooit klonk een Russische band zo Brits, nog nooit leek Rostov-on-Don zo dicht bij Manchester te liggen. In 2012 leverde het Russische vijftal met Calendar, een prima opvolger van het in eigen beheer uitgebrachte debuutalbum Alps (2010) af. Al na die eerste plaat had de band de ogen van menig liefhebber op zich gericht. De band viel op. Dat kwam niet alleen door hun herkenbare en op de vroege jaren ’80 teruggrijpende post-punk/new wave geluid of de degelijke kwaliteit van de plaat, maar ook doordat we maar sporadisch iets horen van bands uit de regio achter het oude ijzeren gordijn.
Na twee albums is de voor de hand liggende vraag of Motorama met Poverty een doorbraak weet te forceren. Al na de eerste luisterbeurt, moet die vraag ontkennend worden beantwoord. Hoewel het deze vijf Russen niet schort aan talent om pakkende riffs, melodieën en refreintjes te schrijven en hoewel de uitvoering degelijk is, mist de band de kwaliteit en vooral de finesse om een echt interessante plaat af te leveren. Elk nummer is van hetzelfde laken een pak: binnen een beperkte bandbreedte horen we puntige uptempo drums, rammelend gitaren, een dikke baslijn, een repetitief keyboarddeuntje en de monotone diepe zangstem van Vladislav Parshin, die zich met wat gebrekkig Engels heel aardig weet te redden.
Dat album nummer drie voornamelijk een herhaling van zetten is ten opzichte van het eerdere werk van Motorama, betekent echter niet dat Poverty geen leuke plaat is. Zoals gezegd komt de band niet boven het maaiveld uit, maar weet het wel degelijke nummers te schrijven. Onder andere het springerige openingsnummer ‘Corona’, het donkere ‘Dispersed Energy’, het sfeervolle ‘Heavy Wave’, dat veruit het mooiste nummer van de plaat is, en het meer elektro georiënteerde ‘Similar Way’ maken het album de moeite van het luisteren waard. Wie weet val je als een blok voor deze Russische interpretatie van naar pop neigende postpunk / new wave en het bijzondere geluid zanger Parshin.
.jpg)
Jib Kidder - Teaspoon To The Ocean Jib Kidder bewijst maar weer eens dat muziek prima als geestverruimend...
.jpg)
Astralion - Astralion Je debuutalbum 66 minuten lang laten duren, dan moet je wel overtuigd zijn...