2015-02-22
Nicki Minaj houdt van roze. Na Pink Friday (2010) en Pink Friday Reloaded (2012), bracht de Amerikaanse afgelopen jaar haar derde album The Pinkprint uit. Of ze daarmee ook haar muzikale vingerafdruk nalaat is te betwijfelen. Het album is een prima opsomming van typische Nicki Minaj nummers. Ze komt zo nu en dan scherp uit de hoek, slaat een komische noot aan en is grofgebekt. Toch laat Onika Tonya Maraj het geheel af en toe flink inzakken met een aantal flauwe en ongeïnspireerde tracks.Op The Pinkprint wordt La Minaj bijgestaan door een aantal muzikale collega’s, waaronder Jessie Ware, Drake, Ariana Grande en Beyoncé. Allen niet bepaald onbekende namen. Het is bijzonder dat een nummer als ‘The Crying Game’ met vocalen van Jessie Ware, meer op een nummer van Jessie Ware lijkt, dan op een nummer van Minaj zelf. Minaj mag dan niet de beste stem in de business hebben, ze heeft al eerder bewezen snedig en virtuoos kunnen te rappen (‘Come On A Cone’ op Pink Friday Reloaded is daarvan een goed voorbeeld). Minaj schuurt met haar teksten vaak tegen het ordinaire aan, maar weet er ook regelmatig een komische draai aan te geven. Op ‘Only’ zingt ze: ”If I did I menage with 'em and let 'em eat my ass like a cupcake”. Eet smakelijk.
De pittige nummers worden afgewisseld met een aantal ballads en zo nu en dan perst Minaj er een party anthem uit. Een nummer als ‘The Night Is Still Young’ zal het goed doen op de dansvloer, maar maakt ook pijnlijk duidelijk dat het tekstueel gezien niet op elk nummer in orde is. Met ‘Anaconda’, de grootste hit van het album, gebruikt Minaj Sir Mix-a-Lot`s ‘I Like Big Butts’ om een ode aan haar eigen achterwerk te bezingen. Haar fans zullen ongetwijfeld smullen van het album, maar muzikaal gezien is het niet erg bijzonder. Erg is dat niet, een portie hapklare muziek op zijn tijd kan ook lekker zijn. Wat na het luisteren van The Pinkprint toch wel duidelijk moet worden, is dat de meeste inhoud bij Nicki Minaj niet in haar muziek, maar in haar achterwerk zit.
.jpg)
Wilhelmfreddie - The Inevitable Quest To Smiletsland “Niet alledaagse muziek die zweeft tussen postpunk en punkfunk” , zo...
.jpg)
A Place To Bury Strangers - Transfixiation Er zijn bands die je af en toe moeilijk kunt plaatsen. De vreemde eend in de...