2015-02-16
”Ik heb zo`n trek in een pizza Calzone, nee ik hoef geen gewone”. Als je de parodie op Eros Ramazzotti`s ‘Se Bastasse Una Canzone’ kent, dan ken je de Arnhemse multi-instrumentalisten van cabarettrio Enge Buren. Het drietal is een begrip als het gaat om popmuziek met een vette knipoog. De combinatie van cabaret en muziek werkt aanstekelijk en vormt de basis van het geleidelijk succes. Waar de groep het in de begintijd moest hebben van (straat)theaterfestivals, buurtfeesten, bruiloften en partijen, zijn de heren inmiddels een graag geziene gast op grote muziekfestivals en reizen ze langs de theaters met hun eigen theatervoorstellingen. Ter gelegenheid van het twintig jarig bestaan is er naast de voorstelling De Ware Naaktheid onlangs een cd uitgebracht met daarop liedjes uit de show en liedjes die het drietal graag op zou willen nemen.Op Ik Wil Alles! beperkt Enge Buren zich niet alleen tot parodieën op bestaande liedjes. Uitgedaagd door regisseur Wannie de Wijn schreven de heren voor De Ware Naaktheid eigen liedjes. Opvallend is dat die liedjes een stuk serieuzer zijn dan de geestige, vindingrijke popmuziek die we van ze kennen. Het hilarische ‘Korte Frans’, waar een parodie op Lange Frans inbreekt op George Michael`s ‘Careless Whisper’ contrasteert met de Veldhuis & Kemperachtige ballade ‘Ik Ben Een Beetje Moe’, dat op serieuze wijze over een herkenbaar probleem verhaalt. Dat contrast vind je ook bij ‘Illigaal’, over een asielzoeker, en de bijzonder geestige kruising van Normaal en Buena Vista Social Club op ‘Hoken In Havana’.
De lolligheden en originaliteit ten spijt kleeft er een probleem aan Ik Wil Alles!. De liedjes missen de context van een optreden. Wanneer je de heren live aan het werk ziet, is de muziek door kostuums en tekst aan te kleden en in te leiden. Zo lijkt ‘Cliniclown’ vrij smakeloos, terwijl dit met een beetje inleiding niet zo over hoeft te komen. Waar ‘Gaastra’ op zichzelf kan staan, mis je bij deze brallerige parodie op Caro Emeralds ‘That Man’ een sketch a la de Lullo`s. Toch is ‘Hiero’ (Louis van Gaal doet David Bowie`s ‘Heroes’) een voorbeeld van hoe het ook zonder het plaatje kan. Het is herkenbaar en bijzonder geestig. Dat de heren muzikaal goed onderlegd zijn blijkt uit de originele samensmelting van twee topbands op ‘The Beatles & The Stones’.
Het blijft moeilijk om liedjes uit een voorstelling goed vast te leggen op een album. Enge Buren vliegt hiermee op Ik Wil Alles! her en der uit de bocht. De keren dat het de heren echter wel lukt, is het ook meteen raak. Dat maakt dat het album een nipte voldoende krijgt. Het album is leuk voor de fan, maar als geïnteresseerde heb je er meer aan om de heren live in actie te zien. Dus, ga dat zien, en koop daarna vooral het album.
.jpg)
Dead Bronco - Penitent ManDe commercie heeft ontdekt dat er weer goed geld te verdienen valt met...
.jpg)
Gang Of Four - What Happens Next ”What happens next?” Dat moet Andy Gill zich hebben afgevraagd toen zijn...