2015-04-17
In een tijd dat het weer helemaal hot is om singer-songwriter te zijn, is het lastig om ieder album aantrekkelijk te blijven. Een gitaartje, een hoedje en vrolijke of juist liefdevolle liedjes en je bent zo the next big thing. In het geval van Charlie Winston merk je toch dat een beetje ervaring een groot voordeel kan zijn. De Britse Parijzenaar brengt met Curio City zijn vierde studioalbum op de markt en laat zien dat het om meer gaat dan een mooie tekst en een tokkelende gitaar. Hij mag dan ook op de steun rekening van niemand minder dan Peter Gabriel, die Winston bij zijn debuutplaat direct het voorprogramma liet vertolken. De variatie in zijn nummers benadrukt wederom waarom Frankrijk zo van hem houdt. Ook in Wallonië en Zwitserland vinden de liedjes hun weg in de hitlijsten. In Nederland is het nog geen doorslaand succes, al zou dat na dit album zomaar eens kunnen gebeuren. Dat het nog geen doorslaand succes is zal zeker niet liggen aan de muziek. Het is toegankelijk en eigenlijk ook wat Nederland veelal op de radio voorgeschoteld krijgt. Toch voelt de stem van Winston warmer aan dan vele andere zangers en zijn de liedjes zeker niet van het kaliber herkenbare eendagsvliegen. Een nummer als ‘Say Something’ laat die warmte volop uitstralen. Winston haalt een paar keer uit en bouwt het nummer beheerst op. Wat de opbouw van nummers betreft kun je ergens wel vergelijkingen vinden. Echter haalt de zanger een paar handige trucjes uit om je als luisteraar vast te houden.
Het nummer ‘A Light’ is handig in twee versies op het album geplaatst en het geheel beluisterend heb je niet meteen door dat het om dezelfde tekst gaat. Ze verschillen genoeg van elkaar, de ene rustig en zelfs een beetje duister, de ander een opgewekt zomers liedje. Het gaat overigens ver om het echt trucjes te noemen. Curio City bevat een aantal verschillende stijlen en ze passen Winston erg goed. Nergens gaat hij over de schreef of slaat de plank mis. Het funky ‘Just Sayin’’ past hem net zo gemakkelijk als de afsluitende ballad ‘Stories’. Neem daarbij een aantal echt opvallend sterke nummers zoals ‘Wilderness’, ‘Truth’ en ‘Lately’ en je kunt concluderen dat het een compleet album is. Overigens is het voor een twaalf tracks tellend album niet gemakkelijk om de aandacht vast te houden. Charlie Winston doet er voor de echte liefhebber zelfs nog drie bonus tracks bij. Fans zullen het zeker waarderen, de remixen klinken dan ook niet verkeerd. Toch had deze plaat dat helemaal niet nodig. Op zichzelf al meer dan genoeg overtuigingskracht. In Frankrijk kwam het album dan ook binnen op nummer zes. Het is wachten tot Nederland overtuigd is.
.jpg)
The White Birch - The Weight Of SpringHet was een warme zomeravond in 2006 toen de Noorse slowcoreband The White...
.jpg)
Jo Sarah - Citizen Of The World Even zat het er in dat Jo Sarah , in het dagelijks leven Joanne Smolders,...