Tijdens de opnames van de vorige drie albums, waarbij met buitenlandse producers werd gewerkt, hebben de twee zo goed opgelet, dat ze genoeg zelfvertrouwen hadden het heft in eigen handen te nemen. De hele productie van All is Waiting vond plaats in de eigen studio in hun Maastrichtse appartement. Hoewel ze het zich daarmee niet gemakkelijk hebben gemaakt, is de winst geweest dat ze in hun vertrouwde omgeving de rust vonden om meer de diepte in te gaan.
Digna omschrijft het proces. Het begint met experimenteren met melodieën. Daarbij ziet ze allerlei beelden langskomen die ze als een spons opneemt en zich uiteindelijk vormen tot een verhaal. Veelal biografisch. Digna schrijft alle teksten en werkt samen met Johan aan de muziek. All Is Waiting gaat over de toekomst, dat er nog zoveel voor je ligt, dat het niet altijd makkelijk is (“It’s a Long Road…”), maar dat als je doorgaat met hetgeen je leuk vindt, het goed komt (“…But It Will Be Allright”) . Het is puur wat Digna en Johan doen, er wordt niet gepland of gestreefd naar succes, de groei is organisch, en ze zijn blij om hun passie met het publiek te delen, zonder elitair te willen zijn.
Het resultaat is alleszeggend. Een productie waar niet aan te horen valt dat het niet uit een grote studio komt. Een productie met een over de gehele linie hoge kwaliteit. Kleine liedjes worden afgewisseld met grotere arrangementen, verschillende stijlen wisselen elkaar af. De constante factor is de mooie (samen)zang en het uitstekende gitaarspel. Naast de afwisselende composities, mag Johan zich nog twee keer instrumentaal uitleven op de steelguitar (‘Little Blackies Theme’ en ‘The Calling’), terwijl Digna een a capella (‘Swim Like A Tiger’) toevoegt. Bij een aantal nummers worden strijkers (viool en cello) opgevoerd, mooi door Johan geïntegreerd in de muziek, dat hiermee ook nog een klassiek tintje krijgt. Dat horen we gelijk bij de intro op de sterke openingstrack ‘Hold It Down Somehow’.
Naast de schoonheid van de muziek, zoals in ‘The Long Way Round’ en ‘Along The Way’, hebben de nummers tekstueel diepgang (‘The Deeper Level’) en zijn inhoudelijk veelal serieus zoals ‘Donkey Dance’, dat over ontrouw gaat. Een van de hoogtepunten, ‘40 days’, gaat over de veertig dagen dat Jodymoon opgesloten zat in een ijzig koud (-26°) wit landschap rond het Canadian Music Festival, waar ze optraden. Onbewust wordt gerefereerd aan de Bijbelse symboliek van het getal veertig.
Jodymoon scoort hoog met All Is Waiting, het wordt tijd dat dit nog relatief onbekende duo door een breder publiek omarmd wordt.
We Crave The Quiet - We Crave The Quiet EPWe verlangen er allemaal wel eens naar, een moment van rust en bezinning, de...
Chadwick Stokes - The Horse Comanche Nu de lente eindelijk een beetje begint door te breken komt Chadwick Stokes...