Met een stem die herinneringen doet oproepen aan Dusty Springfield in haar beste tijd en een voorliefde voor het nostalgische jaren-vijftig-geluid dat nadrukkelijk in haar muziek aanwezig is, weet Barber zich ook nog eens uiterst stijlvol te presenteren. Recentere vergelijkingen zijn er ook. Zo past zij prima tussen zangeressen als Caro Emerald, Norah Jones, Katie Melua en de, bijna vergeten ééndagsvlieg, Duffy. Het verschil met deze dames is dat Barber soms iets te veel de nadruk legt op een ingetogen manier van zingen terwijl het nergens zou misstaan om er iets meer soul in te leggen waarmee tevens op de onderdelen intonatie en bereik een hogere score mogelijk zou zijn. Het is soms allemaal net iets te braaf. Jammer aangezien er van haar opnamen circuleren waarin zij zich vergrijpt aan het rauwere werk van uitgerekend Hank Williams, een rauwdouwer die op jonge leeftijd ten onder ging aan drank en drugs, en daar nu juist uitstekend mee weg komt.
Het meest opvallende nummer is dan ook ‘Broken For Good’, tevens de opener van het album, dat ook als ‘Brisé Pour Toujours’ een Franse versie kent. Het is dat kleine muzikale vleugje Motown in combinatie met de sexy, hese stem van deze vrouwelijke crooner die het zo interessant maken. Uiteraard draait het ook hier voornamelijk om de liefde maar juist wanneer het hartenleed om de hoek komt kijken wordt het muzikaal net iets intenser en daardoor aangenamer om naar te luisteren. Wordt in ieder geval vervolgd.
Stephanie Blanchoud - Les Beaux JoursDe Zwitserse zangeres Stephanie Blanchoud , tegenwoordig opererend vanuit...
We Crave The Quiet - We Crave The Quiet EP We verlangen er allemaal wel eens naar, een moment van rust en bezinning, de...