Will Butler - Policy Recensie op Podiuminfo

2015-03-25 Will Butler, broertje van Win Butler. Beiden van een Band wiens naam en reputatie nogal uit de klauwen gelopen zijn: Arcade Fire. Natuurlijk. Goede band. Grote, volle zalen en nog steeds eigenwijs genoeg om op hun manier te doen waar ze zin in hebben. Maar wat moet eerstgenoemde zich heerlijk gevoeld hebben tijdens deze Policysessies. Alsof hij zijn favoriete speelgoed uit zijn jeugd terug vond in een doos en ook nog eens de tijd had om er al zijn fantasie op los te laten.

Hoe lekker moet het zijn om jezelf als muzikant compromisloos uit je stramien te wurmen en gewoon wat liedjes op te nemen. Acht dagen in een studio gaan zitten. (Wat per toeval ook nog eens de oude woonkamer van Jimi Hendrix is). En opnemen. Acht liedjes. Een per dag. Een simpel gemiddelde.

Tijdens opener ‘Take My Side’, wat voortborduurt op een eenvoudige en aanstekelijkeold school rock ’n rollriff, wordt meermaals hardop de vraag gesteld;”Are you gonna take my side”? Antwoorden op vragen als deze vergen vanzelfsprekend wat meer luistertijd, maar we moeten eerlijk zijn: Na de eerste drie-en-een-halve minuut ben je toch wel geneigd om direct en volmondig ”JA” te roepen.

Het album is bedoeld als knikje naar zijn ”Omnivorous taste in music”. We kunnen er kort over zijn: Dat is gelukt. Het geheel is een beetje Pixies-ish (‘Son Of God’). Eighties-pop à la Toni Basil (‘Anna’). Trage Bonnie Prince Billy-achtige folk (‘Sing To Me’). Plus een buitensporig energieke hats off naar Bowie met ‘Witness’. Compleet met prachtige onmogelijke dameskoortjes. Je wordt zogezegd, op een prettige manier, van het kastje naar de muur gestuurd.

Policy is al met al een nogal kort feest. Maar na de 27 minuten die het album telt, is de gedachte nog steeds: ”Are you gonna take my side?”. ”Yes, I f***-ing am”! Binnenkort is hij in de Melkweg te bewonderen. Dat belooft wat met een setje liedjes als dit in zijn achterzak.

Recensent:Lennert Oosterling Artiest:Will Butler Label:Merge Records