Ron Sexsmith - Carousel One Recensie op Podiuminfo

2015-04-30 Hij is een graag geziene artiest overal ter wereld, maar nog steeds geen superster. Veel muzikanten halen inspiratie uit zijn muziek. Een groot fan bijvoorbeeld is Tom Chaplin, de frontman van de Britse band Keane. Ook de Nederlandse Tim Knol lijkt zijn inspiratie te halen uit de muziek van de Canadese singer-songwriter Ron Sexsmith. Carousel One is alweer zijn veertiende album sinds zijn debuut in 1991.

De formule is simpel. Slimme gitaarliedjes, begeleidt door een band met daar overheen de prachtige stem van Sexsmith. Het klinkt fragiel en een beetje hoog, maar met zoveel kracht dat het ontzettend binnenkomt. ‘Before The Light Is Gone’ is een liedje in de traditie van The Band. Americana met een randje country. Eigenlijk borduurt de hele plaat verder op dat principe. ‘Getaway Car’ is een andere topper op het album, een soort vuige bluesrocksong.

Daarna neemt de 51-jarige zanger direct gas terug. ‘Nothing Feels The Same’ is een prachtige ballade waarin eens te meer duidelijk wordt hoe een grote inspiratie deze man moet zijn voor de heren van Keane. Het is muziek die je opzet als je verdrietig bent, het buiten regent en je niets anders kunt bedenken dan met een kussen over je hoofd te luisteren naar de stem van de Canadees.

Het is niet alleen maar droefenis, nee zeker niet. ‘Can’t Get My Act Together’ is uptempo en geeft een zomers gevoel. Languit in de strandstoel met je snufferd in de zon. De radio aan en een biertje in de hand, dat gevoel.

Ron Sexsmith, wat kun je er over zeggen? De nummers zijn briljant en de arrangementen perfect uitgedacht. Niet teveel, niet te weinig. 24 jaar ervaring is wat je hoort op Carousel One. Een man met een duidelijke visie op zijn muziek en iemand die gewoon écht van muziek maken houdt.

Recensent:Dennis Jansen Artiest:Ron Sexsmith Label:Cooking Vinyl Records