Er zijn weinig bands die het voor elkaar krijgen om zo een ongemakkelijk en duistere sfeer neer te leggen als deze vier Noren uit Bergen (zou het aan het regenachtige klimaat in die stad liggen). De enige band die te binnen schiet op dat gebied is Triptykon. Amaran piept, kraakt en schuurt dat het een lieve lust is en klinkt soms zo ontzagwekkend duister dat je er bang van wordt. Vooral het negen minuten durende ‘Of Earth’ is een slepend psychedelisch en uitermate depressief stonerepos dat raakvlakken kent met de drones van Sunn O))), maar ook met de meest duistere kanten van Burzum. Het desolate gekrijs op de achtergrond raakt je tot in de haarwortels. Prachtig! Alleen al voor dit nummer zou je dit album aanschaffen. Maar gelukkig is ook de rest van de plaat zeer de moeite waard.
Behalve dat Krakow soms eng duister klinkt kunnen we ook wat lievere, bijna zonnige momenten ontwaren op deze plaat zoals in ‘Atom’, maar ook in ‘Vitriol; waarin de psychedelische, rustige zang in het begin hemeltergend mooi klinkt. In dit nummer gaat Krakow nog het meest de kant van Triptykon op. Prachtig hoe de kalme zang en dito muziek tegen het einde evolueert in een waanzinnig duister metalstuk met intense schreeuwzang. Deze song is als een wolf in schaapskleren.
Verder doet deze trage en slepende plaat qua sfeer soms aan My Dying Bride denken, vooral in een song als ‘Luminauts’ . Ook het instrumentale ‘Pendulum’ is een nummer dat een desolate sfeer oproept en je aandacht de volle zes minuten opslokt.
Voor Amaran moet je gewoon even flink de tijd nemen, maar dan blijkt dat dit een bijzonder urgent postmetalalbum is. Eentje waar je de vingers bij blijft aflikken.
Fire Within - Fire WithinPowermetal is een beetje een ondergeschoven kindje in Nederland. Er zijn wel...
Momentum - The Freak Is Alive Wat is dat toch met Ijsland? Amper driehonderdduizend inwoners, maar behept...