In eerste instantie vallen vooral de zware grunts in positieve zin op. Wanneer je naar deathmetal luistert wil je namelijk wel getrakteerd worden op een perfecte grunt en niet op metalcore-achtig geschreeuw. Alleen al op dat gebied heeft Defcon One een streepje voor. Daarnaast zijn de vele gitaarsolo’s het vermelden waard en is vooral het gebruik van de keyboards zeer fraai. Het overheerst nooit, maar er hangt altijd een duister sfeertje rond de muziek (net zoals bij het eerder gememoreerde album van Pestilence). Zo worden ultrabrute songs als ‘Son Of God, Daughters Of Men’ en het vet groovende ‘Beyond The Reach Of The Whip’ net even aparter.
De allerbeste nummers op The Perfection Of Slavery zijn de twee langere nummers (‘Subconscious Seven’ en ‘History Is Written By The Victor’). Brute deathmetal stukken worden in deze songs afgewisseld met wat meer traditionele metalelementen (vooral de gitaarloopjes). Het laat horen dat Defcon One een eigen draai aan het begrip brute deathmetal weet te geven. Hierdoor is het derde album van de band uit Roermond het beluisteren dik waard.
Courtney Barnett - Sometimes I Sit And Think, And Sometimes I Just SitDe kans is groot dat je ‘Pedestrian At Best’ al een keer voorbij hebt horen...
Errors - Lease Of Life Lease Of Life staat voor een nieuw begin. Een nieuw begin in de vorm van...