Belinfante kiest voor haar eerste solo-EP voor een minimale aanpak. Een piano, af en toe een akoestische gitaar, dat is het wel. Het geeft haar de mogelijkheid haar stem vooraan in de etalage te zetten. Zoals we allemaal op de tv hebben kunnen zien, zit het daar in ieder geval wel goed mee. Met een stemgeluid dat ergens het midden houdt tussen Laura Jansen en Sara Bareilles klinkt ze gemaakt voor de radio, mede door de productie van Joost van de Broek klinkt het geheel ook kraakhelder.
Waar het echter nog een beetje aan schort zijn de songs zelf. Met refreinen als ”We Love To Love, We All Love To Love” ga je er niet komen. Het is ook geen goed teken als een EP met vijf nummers bij tijd en wijlen al repetitief gaat klinken. De minimale aanpak werkt goed om haar stem naar voren te brengen, maar als de melodieën dan niet interessant genoeg zijn wordt het al snel een beetje slaapverwekkend.
Desalniettemin is Belinfante een groot talent en heeft ze na haar deelname aan The Voice gelukkig de vrijheid gekregen dit talent verder te ontwikkelen en rustig een carrière op te bouwen. Ze heeft als songwriter nog wel wat stappen te zetten, maar de basis staat als een huis.
Peter Katz - We Are The Reckoning Peter Katz - niet te verwarren met de Duitse Peter Fox - is een...
Dan Deacon - Gliss Riffer ‘Gliss riffer’ verwijst naar de manipulatie van lussen van gelaagde...