Daarop staan maar liefst zestien nummers, waarmee het nog steeds geen extreem lange langspeler is geworden, want uiteindelijk wordt de veertig minuten krap gehaald. Dat komt doordat het merendeel korte stukken zijn, waarbij het instrumentale en melancholische intermezzo ‘Stranger World’ met sexy saxofoon net iets meer dan een minuutje klokt. Toch voelt het nooit als een drukke plaat, die van de hak op de tak springt ondanks de nodige variatie. Lekkere rauwe nummers als ‘I Found A New Way’ worden afgewisseld met tragere liedjes zoals het slepende en psychedelische ‘Ordinary People’. Maar vooral horen we galmende gitaren en rammelende drumpartijen terug in de over het algemeen pakkende rock nummers die duidelijk geïnspireerd zijn op de jaren zestig.
Want ondanks de bandnaam, die vooral niets met de David Lynch serie te maken heeft, liet het kwartet zich inspireren door bands als The Beatles, The Rolling Stones en The Beach Boys. Tegelijkertijd luisterden ze ook naar generatiegenoten Thee Oh Sees, Ty segall en Tame Impala. En inderdaad hoor je deze invloeden terug in een plezierige mix van sixties rock ‘n roll, garage rock en psychedelica. Door de bondige liedjes heeft de plaat een lekker tempo en vlieg je van de stevige rocker ‘Strawberry Smoothie’ en het opzwepende ‘Fade Away’ naar ‘Good Lovin’’ met zijn The Rolling Stones-achtige geluid.
Twin Peaks heeft niets aan enthousiasme ingeleverd op Wild Onion en klinkt nog even sprankelend als op het spontane debuut. Om ideeën zit het viertal blijkbaar niet verlegen en er is weer genoeg materiaal om ook live goed mee voor de dag te komen. Zo waren ze laatst nog te bewonderen in Paradiso Tolhuistuin tijdens RAWK, waar ze veel nieuw werk lieten horen. Hopelijk blijft Cadien Lake genoeg tijd over houden om regelmatig dit soort prettige albums uit te kunnen brengen.
Sophie Hunger - SupermoonDe Zwitserse singer-songwriter Sophie Hunger , die eigenlijk Émilie...
Peter Katz - We Are The Reckoning Peter Katz - niet te verwarren met de Duitse Peter Fox - is een...