2015-04-24
De Zwitserse singer-songwriter Sophie Hunger, die eigenlijk Émilie Jeanne-Sophie Welti heet, groeide als diplomatendochter op in Zwitserland, Engeland en Duitsland . Deze kleine globale reis in haar jeugdjaren is iets waar ze tegenwoordig bij het schrijven van haar nummers wel profijt uit haalt. Ze vertolkt en componeert haar muziek onder andere in het Engels, Frans, Duits en Italiaans.Tijdens haar kindertijd kreeg ze pianolessen maar de multi-instrumentalist maakte zichzelf ook de gitaar en bluesharp meester. Van haar vader erfde ze de liefde voor jazz. Haar jonge tienerjaren waren gevuld met het rebelse hiphop en rock en die smaak boog als jongvolwassen om naar country, bluegrass en folk.
Genoeg dus om inspiratie uit te putten voor eigen werk.
Ze bestormde de Zwitserse album-charts voor het eerst in 2008 met haar debuutalbum Monday’s Ghost en bereikte hierin zelfs de eerste plaats. Ook buiten de landsgrenzen werd haar muziek omarmd, met optredens op Glastonbury en Eurosonic, een Amerikaanse tournee en creatieve samenwerking met muzikanten als The Youngs Gods en Stephan Eicher.
Inmiddels heeft de dame de opnames van haar vierde studioalbum, Supermoon, afgerond samen met co-producer John Vanderslice (Death cab for cutie, Spoon, St. Vincent) in studio’s in Brussel en San Fransisco. De plaat is gevuld met twaalf tracks die variëren binnen de muren van pop, folk, jazz, filmmuziek en avant-garde. Waarbij de zangeres een mix van Wende, PJ Harvey, Fiona Apple, en Bjork belichaamd.
Met zacht akoestisch gitaar getokkel en minimale percussie opent Sophie Hunger smaakvol ‘Supermoon’, de titeltrack en albumopener. Haar zachte stemgeluid samen met het zoete gitaarspel en de bijna niet waarneembare onderliggende ”thump, thump” van de drums weten van dit kleinood een helder stralende song te maken.
Explosiever en een stuk meer experimenteel gaat het er aan toe in ‘Love Is Not The Answer’. De track begint met een drukke drumsectie vol met clicks en beats naast de stabiele simpele baslijn op de achtergrond. Waarna er wild gestrooid wordt met synthesizer bitjes en oldschool jaren zestig elektronisch orgelwerk om opeens abrupt te eindigen. Upbeat en speels komt vervolgens ‘Superman Woman’ de hoek om zeilen in de vorm van 80’s pop met een knipoog.
Na vier nummers in het Engels komt Sophie Hunger’s talenknobbel van pas in de Duitse jazzy blues-achtige liefdessong ‘Die Ganze Welt’. Het tempo gaat hier een stuk omlaag en de begeleiding wordt ook een donkerder en droever waarbij het de toon perfect zet voor de half gesproken, half gezongen teksten over hoe het moet voelen als iemand die voor jou de hele wereld is, niet meer van jou houdt.
De dame heeft met deze release wederom een mooi staaltje werk afgeleverd. Genoeg variatie in stijlen en melodieën om ervoor te zorgen dat je de plaat meermaals zal gaan beluisteren. De aantrekking van deze supermaan zal je dan ook niet kunnen weerstaan.
.jpg)
Jape - This Chemical SeaDe Ierse band Jape is toe aan haar vijfde album. Zanger Richard Egan...
.jpg)
Twin Peaks - Wild Onion Frontman Cadien Lake van Twin Peaks uit Chicago zou je ook kunnen kennen...