2015-04-15
Dat het bereiken van de halve finales in de Grote Prijs van Nederland enkele jaren geleden alles behalve een garantie voor succes bleek hoef je Joe Madman And The Sidewalkers niet te vertellen (kan iemand ons trouwens antwoord geven op de vraag welke band in 2012 wel de felbegeerde prijs in ontvangst mocht nemen?). De reeds uitgebrachte EP’s beloofden al het een en ander en ook live bleek het rocktrio te overtuigen. Ook was er het respect van gerenommeerde collega’s als Peter Pan Speedrock en Claw Boys Claw die de zalen graag opgewarmd zagen worden door het jonge Zuid-Hollandse drietal uit Alphen aan den Rijn. Het bleek echter een enorme dosis doorzettingsvermogen te zijn dat nodig was in het kille bandjesklimaat om het hoofd boven water te houden. Tot groot genoegen van velen maakte de band enige tijd geleden bekend met de opnamen van de eerste volwaardige geluidsdrager te zijn begonnen.Onlangs werd The Call Of Joe gepresenteerd aan het grote publiek en het moet gek gaan lopen wil hiermee niet een heel stevige fundering worden gelegd voor de toekomst van de rockmuziek in Nederland. Met behulp van Pablo van de Poel werd in het hol van DeWolff, zijn eigen Electrosaurus Southern Sound Studio, op geheel analoge wijze opgenomen en het resultaat hiervan mag ronduit verbluffend genoemd worden. Acht tracks lang duurt de psychedelische trip waarin Madman-frontman Mitchell Rivers en zijn ‘partners in crime’ je meesleuren en bedwelmen met een gepeperde portie, of is het een dikke laag Tabasco?, compromisloze garagerock waarin de blues nooit ver weg lijkt.
Dat Rivers een sterke neiging heeft om te graven in de muzikale nalatenschap van zijn voorouders zagen we onlangs nog in Belle of Louisville waarin hij met zangeres Tess Vanderzwet vooroorlogse americana/country nieuw leven inblaast. Als Madman verlegt hij grenzen in het rockgenre zoals die in de eindjaren zestig en beginjaren zeventig, veelal onder invloed van geestverruimende lekkernijen, gewoon waren. Wanneer een gitaarsolo lekker loopt en lyrisch giert knijp je deze toch niet af? Waarom zou je alles in drie minuten willen proppen wanneer er ruimte is om acht minuten lang, zoals in ‘Shake Her Down’, alle bandleden de vrijheid te gunnen om zich creatief te laten leeglopen? Wanneer producer Van der Poel niet had ingegrepen zou het epische spektakelstuk ‘Death Of Apache (Part II)’ nog steeds doorgespeeld worden. Wij zijn in ieder geval razend benieuwd hoe Joe Madman and the Sidewalkers dit in de komende weken op het podium tijdens de clubshows gaan oplossen.
.jpg)
K's Choice - The Phantom CowboyEuhhh… wacht even. K`s Choice . Broer en zus Bettens? Die band die in de...
.jpg)
Bob Dylan - Shadows In The Night Een nieuwe Bob Dylan . Er gaan al jaren even zoveel wenkbrauwen omhoog als...