2006-12-04
Na zes jaar van relatieve stilte (er werd nog wel eens hier en daar opgetreden) is er ineens weer een nieuw album van Samiam. De echte fans hebben dit album, na al dat wachten, natuurlijk direct in huis gehaald en zullen daar tot hun grote opluchting geen drastische verandering van spijs hebben ontdekt. Voor de oningewijde luisteraar is de band Samiam in het algemeen en dit album in het bijzonder iets om met enige voorzichtigheid te benaderen. Samiam is immers een nogal grillige eend in de emo-punkrock vijver. Whatever’s Got You Down is daar een mooie illustratie van.Ten eerste is daar de onvermijdelijke stem van zanger Jason Beebout. Met zijn rommelige, ongepolijste, onvoorspelbare en regelmatig ronduit vals aandoende stem is het vooral tijdens de eerste nummers nogal een tour de force om niet voor eens en altijd af te haken. Echter, naarmate het album vordert, lijkt dit euvel enigszins te verdwijnen. Ofwel treedt er gewoonweg een bepaalde mate van gewenning op, ofwel forceert Beebout zijn stem daadwerkelijk minder tijdens de tweede helft van het album. Wie het weet mag het zeggen.
Een ander eventueel obstakel aangaande Samiam betreft de algehele sound. Niet alleen vocaal, maar ook instrumentaal is het eigenlijk een beetje van alles wat. De lekker rauw geproduceerde met een emo/indie randje omhulde punkrock van Samiam neigt hier en daar zelfs naar de volle jaren tachtig stadionrock-sound van grootheden als U2 (luister bijvoorbeeld maar eens naar Stormy Clouds).
Al met al dringt Whatever’s Got You Down zich op als het minder getalenteerde broertje van het debuutalbum van de Foo-Fighters. In het geval van Samiam is het in de poel van schizofrenie, in tegenstelling tot bij Dave Grohl en co., lastig eenheid en houvast te vinden.
Maar er is ook goed nieuws. Het poppy Come Home en vooral het knallende Are You Alright zijn halverwege de plaat enkele positieve lichtpuntjes. Het bedenkelijke niveau van openingstracks als When We’re Together en Get It Right blijft ons vanaf dat moment bespaard. Het mooi opgebouwde Holiday Parade en de aan Bracket refererende punky afsluiter Bide My Time smaken zelfs naar meer.
Whatever’s Got You Down is zeker geen hoogvlieger, maar met een beetje geduld en vele luisterbeurten valt er uiteindelijk toch hier en daar best een en ander te genieten. Maar overall blijft middelmatigheid troef.
The Lost Patrol Band - AutomaticDe mannen van The Lost Patrol Band just wanna have fun en dat hoor je...
The Draft - In a Million Pieces In mei 2005 kondigde de Amerikaanse punkband Hot Water Music aan een pauze...