2006-12-02
De mannen van The Lost Patrol Band just wanna have fun en dat hoor je meteen terug op het knalroze schijfje. De bubblegum poppunk van deze Zweeds formatie is prima luistermateriaal voor een wat breder publiek. Een goed humeur houd je er in ieder geval wel aan over. De sound van The Lost Patrol Band doet je voornamelijk denken aan de vergeten klanken van de jaren ’70 en ’80. De tijd dat de Buzzcocks, een jonge Costello en The Nerves furore maakten. Bijster origineel zijn de Zweden natuurlijk niet. De sound van onder andere de ’77-punk is allang uitgevonden en heruitgevonden.Volgens frontman Dennis Lyxzén zijn de lyrics gebaseerd op persoonlijke ervaringen met liefdesverdriet. Geen poppunk-songs dus over vage tienermeisjes maar over echte liefde. Dat was vroeger wel anders. Lyxzén maakte toen de Zweedse hardcore scène onveilig met zijn band The Refused. Rond 1998 ging de zanger op de solotour en gooide het ook radicaal over een andere boeg. Zijn soloplaat Songs About Running Away bijvoorbeeld stond niet bepaald garant voor het goede gitaarwerk, maar eerder voor duetten en bluesballads.
De nieuwe plaat van zijn huidige band kan vergeleken worden met de Hollandse poppunk van Di-rect. Songs als Automatic Kid, Don’t Make Me Wait en City Of Dead zijn de betere binnenkomers. Een legendarische status zal de meest sexy Zweed van 2004 met Automatic echter niet halen. De motivatie van de voormalige hardcore artiest zit hem dan ook niet op artistiek niveau maar meer in spontaan de studio induiken met zijn maten om de dagen van weleer te herbeleven.
Deftones - Saturday Night WristOok voor mij is Deftones een van mijn zogenaamde 'begin'bands geweest toen ik...
Samiam - Whatever's got you Down Na zes jaar van relatieve stilte (er werd nog wel eens hier en daar...