2015-04-10
Sin City is zo langzamerhand op weg om een echte Rock City te worden. Na The Killers brengt Las Vegas ook de hitmachine Imagine Dragons voort. De band is sinds 2012, toen Night Visions uitkwam, on a winning streak. Hun debuutplaat, die ze onder andere ook in Nederland een platina plaat opleverde, deed de carriere van de band in een stroomversnelling terecht komen. Na jarenlang keihard geknokt te hebben in de locale scene in Vegas lag opeens de gehele wereld aan hun voeten. Het is altijd moeilijk zo’n succesvol debuut op te moeten volgen. Voor Smoke + Mirrors heeft de band, uit de gokhoofdstad van de wereld, duidelijk besloten zijn kansen te spreiden. Van Nashville tot electronica, van strakke gitaarriffs tot feelgood synthesizerdeuntjes, een groot scala aan genres passeert de revue. De invloeden zijn divers en het resultaat is dat het album grofweg in twee delen uiteen valt.Het eerste deel van het album bevat een aantal sterke rocksongs. ‘Gold’ is lekker donker, bombastisch en opzwepend. Hoogtepunt van het album is de vuige bluesy rock van ‘I’m So Sorry’, dat sterk doet denken aan Black Keys. ‘I Bet My Life’ is ondanks wat misplaatste gospelinvloeden een grootse, volle meeschreeuwer die hele arena’s en festivalweides deze zomer weer mee zal krijgen. Ook ‘Friction’, met zijn oosterse invloeden, is nog een redelijke poprocksong, maar hierna zijn de hoogtepunten ver te zoeken. De overige nummers op Smoke + Mirrors missen veelal tempo en inspiratie, en waar de band probeert een gevoelige snaar te raken wordt het direct oninteressant en saai. De aandacht verslapt en ze krijgen het niet voor elkaar deze nog terug te winnen. Hiernaast duiken er ook her en der op het album nog een aantal verdwaalde popsongs op. ‘Smoke And Mirrors’ en ‘Polaroid’ zijn nummers die nooit echt catchy worden, maar wel dusdanig zoet zijn dat het glazuur spontaan van de tanden springt. Overbodige toevoegingen. Het lijkt alsof men heeft geprobeerd zoveel mogelijk populaire stromingen op een album te proppen, om maar zoveel mogelijk mensen aan te spreken.
Waar het reguliere album je met het matige, langzame ‘The Fall’ in mineurstemming achterlaat voegt de content van de Deluxe uitgave nog wel daadwerkelijk iets toe. ‘Thief’ is een lekkere rocksong en met de afsluiter ‘Warriors’ knalt de band nog eenmaal zoals ze het gehele album hadden moeten knallen.
Het zal de band duidelijk moeten worden dat het spreiden van de kansen zinloos is wanneer je de sleutel tot gegarandeerde winst in al handen hebt. Geen mierzoete popsongs of pogingen tot gevoelige ballads meer, Imagine Dragons moet gewoon doen waarin ze het beste zijn. Met grootse, opzwepende, over-the-top rocknummers de grote festivals en arena’s platspelen.
.jpg)
Cancer Bats - Searching For ZeroDe vijfde plaat van de hardcoreband Cancer Bats heet Searching For Zero ....
.jpg)
Alamo Race Track - Hawks Menig muziekliefhebber keek er al jaren reikhalzend naar uit en dat wachten...