Calexico - Edge Of The Sun Recensie op Podiuminfo

2015-04-14 Het genre waar Calexico zich in begeeft is het beste te bestempelen als alt-country. Een vage definitie, maar het komt er op neer dat ze zwaar beïnvloed zijn door de traditionele geluiden uit het zuiden van de USA en Mexico. Niet geheel toevallig dat de band vernoemd is naar een grensstadje in het zuiden van Californië. Muzikaal doet het bij vlagen denken aan Simon & Garfunkel, zo her en der traditionele country, nu en dan mariachi, maar boven al is het mix van alles wat deze omgeving zoal te bieden heeft aan muziek. Ondertussen zijn ze hiermee al op album nummer negen aangekomen, genaamd Edge Of The Sun.

Over dit album zegt gitarist en zanger Joey Burns het volgende: “De ‘edge of the sun’ kan afkomstig zijn van de richting waarin het donker het licht zoekt, of de lijn tussen beiden betreedt. Balancerend op het randje van de sun, dat is waar het album voor mij voor staat, waar de band heeft gestaan en waar we staan met deze internationale samenstelling van muzikanten. Al met al, gaat het album over doorzetten tijdens de donkere dagen naar de betere dagen.” Calexico heeft altijd wel iets van hoop in de muziek gehad, waarbij ze heen en weer gaan tussen positieve vooruitzichten en het omarmen van wanhopige en donkere thema’s.

De twee voornaamste bandleden zijn Joey Burns en John Convertine, en wie ze verder aan de band toevoegen is iedere keer weer een verrassing. Voorop staat dat Edge Of The Sun het album is met de meeste samenwerkingen in de geschiedenis van de band. Hierbij variëren ze van Sam Beam, afkomstig van Iron & Wine, Ben Bridwell (Band Of Horses), Nick Urata (Devotchka), Carla Morrison, Gaby Moreno, Amparo Sanchez tot aan de multi-instrumentalisten van de Griekse band Takim.

Ze zijn heel subtiel over de plaat verdeeld, wat het zodoende één grote ontdekkingstocht maakt die tegelijkertijd herkenbaar en onvoorspelbaar is. Ieder lied kent zijn eigen twist, zij het mariachi-invloeden tijdens ‘Cumbia De Donde’, of de volledig instrumentale mariachi-track ‘Coyocán’, of een licht skaloopje tijdens ‘Beneath The City Of Dreams’, ze trekken zich niets aan van de regels wat betreft genres. Alles mag en alles kan, want overal is wel een muzikant voor te regelen. Gouden momentjes vinden we dan ook met ‘Tapping On The Line’, gedreven door een elektronische drum, maar toch een dynamisch geheel vormt met het gitaarspel en de vrouwelijke samenzang. Iets wat eveneens zeer goed werkt op ‘Moon Never Rises’.

Met Edge Of The Sun gaat Calexico werkelijk tot het randje en weet zo de horizon van de luisteraar in ruim veertig minuten flink te verbreden. Het is een sombere plaat, waarbij ook de nodige aandacht is voor een zonnig randje, Ze zijn zich er heel goed van bewust dat deze twee aspecten niet zonder elkaar kunnen bestaan. De plaat heeft even de tijd nodig om in te werken, maar is dan absoluut de moeite waard.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Calexico Label:City Slang