2015-03-21
Op Juggernaut probeert het Amsterdamse duo zZz in acht tracks de luisteraar omver te blazen. De longen worden het lijf uitgezongen, de orgeltoetsen worden wild aangeslagen en het tempo wordt tot het kookpunt opgevoerd. Juggernaut is de derde plaat van het tweetal en het duurde maar liefst zeven jaar voor deze nieuwe plaat er was. Niet dat ze in de tussentijd hebben stilgezeten. De twee Amsterdammers schreven soundtracks voor een aantal films, stonden op het podium bij een toneelstuk en vormden een zijproject genaamd Light Light met de band Saelors. Debuutplaat Sound Of zZz dateert uit 2005 en voorganger Running With The Beast kwam eind 2008 uit. Het duo vond het daarom de hoogste tijd om weer aan de slag te gaan met hun eigen muziek. De vraag is nu: is de nieuwe plaat het wachten waard geweest?Muzikaal gezien is het duo niet heel erg vernieuwend. Ze maken nog steeds vuige krautrock die in de lijn ligt met hun eerste en tweede plaat. Björn Ottenheim verzorgt de zang en drums. Het galmende stemgeluid is één van de kenmerkende aspecten in het geluid van zZz. Daan Schinkel is toetsenist, wat in het geval van zZz een orgel omvat. Een gebrek aan vernieuwing hoeft niet erg te zijn, de uitvoering is ook belangrijk. Die uitvoering zit bij zZz gelukkig wel goed. Je zou deze aanpak ook conventioneel kunnen noemen. Dat neemt niet weg dat zZz een uniek geluid heeft, ze houden er alleen al drie albums aan vast met weinig verandering. Nummers als ‘My Girl’ en ‘Wild Girl’ zijn onvervalste knallers met een catchy randje en ‘Red Beat’ heeft met zijn orgeldeuntje iets psychedelisch.
”Saving the best for last”, moeten de twee rockers gedacht hebben. Acht nummers is niet bijzonder veel voor een volwaardig album, maar wel als je laatste nummer twintig minuten duurt. De titeltrack is daarmee gezegd een epische knaller die ruim twintig minuten lang door blijft denderen. zZz speelt hier met de luisteraar en maakt niet gebruik van één climax, maar stopt er subtiel steeds meer details in en bouwt op naar meerdere hoogtepunten. Het geheel volgt als het ware een cardiogram en schiet daarbij meerdere malen de lucht in om vervolgens weer wat gas terug te nemen. Waar je in eerste instantie denkt dat dit album ligt in hetzelfde straatje als zijn twee voorgangers, wordt je met het dit laatste nummer toch mooi op het verkeerde been gezet. zZz laat hier namelijk een bom vallen die deze gedachten meteen wegneemt.
Misschien is zZz doelbewust te werk gegaan. Eerst openen met het vertrouwde geluid en daarmee de luisteraar bespelen zodat het laatste nummer vrij onverwacht komt en zodoende een grote impact heeft. Het werkt perfect. Er is weinig (lees: eigenlijk niks) op Juggernaut aan te merken. De plaat is meeslepend, energiek, psychedelisch en zelfs groots. Was dit het wachten waard? Daar kan in ieder geval volmondig ja op beantwoord worden.
Swinder - SwinderOndergetekende heeft een zwak voor bands die het zichzelf erg moeilijk maken....
.jpg)
Douglas Firs - The Long Answer Is No Douglas Firs , de band rondom Gertjan van Hellemont, brengt twee jaar na hun...