Qua geluid zijn de invloeden van Dr. Dre duidelijk terug te horen. De beats zijn geïnspireerd op de funk van George Clinton die niet geheel toevallig in het openingsnummer te horen is. De lome, funky ritmes worden regelmatig aangevuld met jazzy intermezzo’s. Dit komt mede door de aanwezigheid van Flying Lotus protege Thundercat. Deze jazzy afwisseling maakt To Pimp A Butterfly geen gemakkelijke plaat om te beluisteren.
Het zorgt er echter voor dat de luisteraar beter luistert naar de messcherpe teksten van Kendrick Lamar. De rapper is duidelijk geïntrigeerd door de rassenrellen in Ferguson en vat de heersende tijdsgeest goed samen. De relaxte stem van Kendrick dwingt de luisteraar om te blijven luisteren. Dit komt het beste samen in het reeds eerder uitgebrachte ‘The Blacker The Berry’ en ‘I’. Met name het eerste nummer heeft een agressieve flow die eerder afwezig was. De woede van Kendrick klinkt oprecht wanneer hij rapt ”You Hate Me Don’t You? You Hate My People? Your Plan Is To Terminate My People?!”.
Met To Pimp A Butterfly levert Kendrick Lamar een album af dat over een paar jaar zonder twijfel nog steeds erkend wordt als een klassieker. Het voert je terug naar de dagen van NWA en Public Enemy toen hiphop nog een keiharde boodschap had. Als een echte verhalenverteller neemt Kendrick Lamar de luisteraar mee naar zijn wereld. Dat we wederom in gouden hiphoptijden leven, viel al te merken op SXSW waar het genre de grote winnaar was. Tussen mannen als Kanye West, Big Sean en Drake aan de top is het echter fijn om er iemand tussen te hebben met een keiharde, politieke boodschap.
Scott Weiland & The Wildabouts - BlasterBizar maar waar, op de releasedag van Blaster wordt door Scott Weiland op...
Nightwish - Endless Forms Most Beautiful Er is de afgelopen jaren weer heel wat gebeurd in het Nightwish kamp....