Deze opstelling mag dan misschien voor aankomende optredens het geval zijn, op het album Heavy Blues krijgt het trio op zeven van de elf nummers muzikale assistentie. Joe Bonamassa, Neil Young, Jeff Healey en enkele andere muzikanten komen langs. Geen van de gastartiesten leent vocalen aan de plaat. Het draait allemaal om het stevige gitaarwerk. Op het afsluitende nummer ‘We Need To Talk’ na wordt het gaspedaal overal diep ingedrukt. De hand van producer Kevin Shirley, bekend van Iron Maiden en KISS, valt daarin duidelijk terug te horen.
Dat resulteert in een plaat waarbij alle nummers elkaar moeiteloos kunnen vervangen. Zoals het een ouwe rocker betaamt schreeuwt Bachman de spreekwoordelijke longen uit zijn lijf. Dat wordt aangevuld met stevige gitaarsolos, keiharde drums en een opzwepend basritme. Dat kan het in principe heel goed doen, maar Heavy Blues bezwijkt onder het gebrek aan catchy ritmes. Het voert terug naar de jaren ’70 zonder zich maar een moment te onderscheiden. Geen enkel refrein blijft in je hoofd hangen. Hoewel Bachman geen fantastische zangstem heeft, hoor je tijdens de afsluitende blues ‘We Need To Talk’ toch nog even hoe fijn het is wanneer de zanger pas op de plaats neemt met een ouderwetse slowblues. Daar hadden we meer van mogen horen op dit project. Voor producer Shirley was Heavy Blues waarschijnlijk een routine klus en de geldingsdrang van de 71-jarige Bachman schiet hier te ver door. Beter luistert hij nog eens naar genregenoot Johnny Winter die op zijn oude dag wel sterke bluesrockalbums uitbracht.
Extince - - X -Zo af en toe laat de grondlegger van de Nederlandstalige hiphop even weten...
Scott Weiland & The Wildabouts - Blaster Bizar maar waar, op de releasedag van Blaster wordt door Scott Weiland op...