Zion Train - Land Of The Blind Recensie op Podiuminfo

2015-06-08 De band Zion Train geldt al jaren als een van de topbands uit de Britse dubscene. Het gezelschap speelt reggae, maar brengt dit in de typisch Britse traditie. Haar bekendheid blijft niet gelimiteerd tot het Europese continent, ook in Jamaica won Zion Train een paar jaar geleden de Jamaicaanse versie van de Grammy voor beste dub album.

Land Of The Blind is de titel van de nieuwste plaat. Een cd waarbij het hoesje al boekdelen spreekt. Je ziet een aardbol in het midden van een elpee met eromheen allemaal vliegend afval. De tekening ziet eruit alsof je heel stoned moet zijn om het volledig op je in te laten werken. Dat geldt eigenlijk ook voor de muziek op Land Of The Blind. De dubritmes galmen alle kanten op en brengen je in een aangename trance. Dit wordt aangevuld met blazers en daarnaast duikt er regelmatig een stukje dwarsfluit op.

Voor Land Of The Blind is er ook een aantal gastartiesten opgetrommeld. Hun bijdrage loopt uiteen van een zacht gezongen, en met veel fade bewerkt, refrein van Jazzmin Tutum op ‘Land Of The Blind’ tot een meer aangename rap van Fitta Warri op ‘Dirty Dunza / Go Fot It’. Met name de raps blijken goede toevoegingen. De aandacht bij het luisteren verslapt namelijk regelmatig door de stonede sfeer die hangt op de plaat. Het zijn deze rappers die de boel weer even verlevendigen. Zo ook bij hoogtepunt ‘Roots Man Play / Permanent Pressure’. Het nummer heeft een catchy refrein en een lekker stukje rap. Dat maakt het nummer opzwepend. De blazerssectie neemt een heerlijke hoofdrol in.

Van dat laatste hadden we liever wat meer gezien op Land Of The Blind. Nu overheersen de voortkabbelende dubritmes. Allen zijn zeker aangenaam, maar door de stonede atmosfeer die er over de gehele plaat hangt blijft het lastig om continu je aandacht erbij te houden.

Recensent:Karst Jaarsma Artiest:Zion Train Label:Konkurrent