2015-05-05
Mikal Cronin is onder garagerockers en powerpoppers al enige tijd een gevestigde naam. De multi-instrumentalist van nog (net) geen dertig speelde in talloze bandjes (Epsilons, Charlie and the Moonhearts), maakt deel uit van de live band van Ty Segall, met wie hij ook platen uitbracht (Reverse Shark Attack, Slaughterhouse), en solo oogstte hij met zijn gelijknamige debuut elpee (2011) en opvolger MCII (2013) niets dan lof. Met zijn solodebuut bewees Cronin al dat hij hele mooie liedjes kan schrijven, toen nog gestoken in een garagerockjasje, maar met MCII steeg hij boven zichzelf uit. Mede door de opgepoetste productie kwamen zijn ijzersterke liedjes – persoonlijk, oprecht en met een positieve vibe - , de composities, melodieën en harmonieën nog beter uit de verf. Al vanaf openingsnummer ‘Turn Around’ is duidelijk dat Cronin de met zijn solowerk ingeslagen weg met MCIII vervolgt. Nog meer dan op zijn vorige werk, dat niet alleen cleaner dan zijn eerste plaat, maar door zijn opzet en toevoeging van strijkinstrumenten ook bombastischer klonk, kiest hij ervoor zijn werk groots te laten klinken. De strijkers zijn veel vaker en nadrukkelijker aanwezig en de liedjes zijn grootser gearrangeerd, terwijl de voor Cronin typerende popstructuur van de liedjes eenvoudig blijft. Onder andere in het nummers ‘Made My Mind Up’ en ‘Feel Like’ komen deze aspecten tot volle wasdom. Daarnaast verbreedt hij voor dit nieuwste album opnieuw zijn muzikale horizon. Voegde hij al vaker ook pianopartijen en zelfs panfluit (in ‘Is It Allright’ van MC) toe, op MCIII zijn ook blazers en het Griekse snaarinstrument de tzouras (in het nummer ‘Gold’) te horen. De fuzzy grunge gitaarriffs vormen nog steeds de basis voor zijn sound.
Cronin blijft wat betreft thematiek en vibe nog een stuk dichter bij wat we van hem kennen. Net als op zijn vorige twee platen, gaan zijn teksten voornamelijk over volwassen worden en hetgeen je gedurende die reis ervaart en van jezelf en de wereld om je heen moet ontdekken. Het tweede deel van de plaat is een zes nummers tellend conceptalbum met de titel Circle. Een idee dat hij naar eigen zeggen, zo blijkt uit diverse interviews die hij deed, heeft gejat van Kate Bush (Hounds Of Love, 1985). Dit deel van de plaat gaat over zijn eigen (ervaringen in het) leven, waarin hij wegens rugklachten moest stoppen met school, mentaal door een moeilijke tijd ging, zich richtte op muziek en hoe hij nu op dit keerpunt terugkijkt. Op deze B-kant horen we Mikal Cronin op zijn best, met stuk voor stuk pakkende nummers en van ingetogen en melodieus tot stevig rockend.
Met MCIII maakt Mikal Cronin zonder al te veel aan zijn geluid te veranderen de stap naar een nog grootser klinkende plaat, met behoud van de persoonlijke inhoud en aangename vibe. Hoewel zijn voorgaande twee albums hier favoriet blijven, ligt de weg naar groter succes met zijn nieuwste werk voor hem open.
Wire - WireHet inmiddels al bijna dertig jaar oude debuutalbum van Wire is...
.jpg)
Dawn Of Midi - Dysnomia Dysnomia is een aandoening waarin je geheugen moeite heeft met het ophalen...