Meest opvallende aan deze plaat is de naam die onder de producertitel prijkt: Patrick Carney van de Black Keys zat bij No Control aan de knoppen. Dit is vooral te merken aan het ingeblikte synthgeluid op nummers als ‘Favorite Girl’, wat erg overeenkomt met het synthgeluid dat de Black Keys zelf gebruikt hebben voor onder andere ‘Fever’, de eerste single van hun laatste album. Verder klinken de drums net wat verder vooraan in de mix, wat over het algemeen een fijn stuwend effect geeft aan nummers die toch al niet overlopen van inventief gitaarspel.
In principe is er niks mis met No Control. Als dit je eerste kennismaking met de muziek van Turbo Fruits is klinkt het waarschijnlijk als een alleraardigst poppunkplaatje dat weliswaar wat op safe speelt. Ben je al wat langer bekend met de band (of met de andere band van Stein, Be Your Own Pet, wiens vocaliste veel meer uitstraling en karakter had) dan zal het klinken als één grote deja vu. Elk idee op deze plaat is al eens eerder uitgevoerd, vaak door Stein zelf. ‘Favorite Girl’, ‘Don’t Change’ en ‘Show Me Something Real’ liggen lekker in het gehoor maar blijven net als de rest van No Control niet lang hangen. Het is een beetje te vergelijken met een zak huismerk chips, zelfs als tussendoortje is er wel iets beters te vinden.
No Control is niet slecht, zeker niet. Het album valt echter wel net in dat gat van goed en slecht en blijft steken bij oninteressant, een doodsteek in een tijd waarin nieuwe muziek direct en ten overvloede aanwezig is. Het geeft de band weer een excuus om het Warped Tour-circuit op te gaan en daar feestjes neer te zetten. Dat kun je ze vast nog wel toevertrouwen. Op plaat hebben ze echter weinig meer te zeggen.
Eoin Glackin - Eoin Glackin Eoin (spreek uit als Owen) Glackin heeft in eigen land al flink naam...
Bill Wells & Aidan Moffat - The Most Important Place In The World Voor de tweede keer slaan de Schotse Bill Wells en Aidan Moffat hun...