2015-05-27
Een familieprojectje dat al een tijd als een belofte gold. Met die omschrijving zou je het Britse Marmozets niets tekort doen. Een zusje en haar twee broers, en nog eens twee andere broers bouwden met licht gestoorde, technische beukplaten aan de weg. Het wachten was op het album en dan en dan en dan. O, wat zou de toekomst fonkelen. Maar The Weird And Wonderful Marmozets valt tegen. Althans, het is niet slecht. Maar je verwacht wel meer van dit stelletje jonge honden. Marmozets is namelijk niet meer heel weird, en daardoor ook wat minder wonderfull op hun debuut. Er lijkt bewust gezocht naar een iets toegankelijker geluid, dat tegen het onvermijdelijke Paramore aan moet schurken, maar het niet moet zijn.
In de persverklaring wordt een en ander uitgelegd door vocaliste Becca MacIntyre: ,,We waren echt hele technische dingen aan het schrijven, net alsof we een crackrokende variant van Dillinger Escape Plan waren. Ik hield ervan, maar het past niet echt bij ons. Dus toen we ‘Born Young And Free’ en ‘Move Hide Shake’ schreven, realiseerden we ons dat we geweldige refreinen en melodieën kunnen schrijven. Ineens veranderde alles.’’
Ja, da’s leuk, maar het debuut is daardoor een verwarrend geheel geworden. Je hoort de rauwe energie die de band bezit, maar die net niet helemaal tot wasdom komt. Het is een onwennige plaat geworden door de plotse koerswijziging. De rockballad ‘Cry’, die de plaat moet breken, klopt dan weer totaal niet bij die met puberzweet doordrenkte sound. ‘Vibetech’, het nummer dat wel degelijk klinkt als een crackrokende technische band, valt dan weer monsterlijk uit de toon bij de toch ietwat commerciële liedjes die daarvoor de revue passeren.
Neemt niet weg dat er wel degelijk vette nummers op The Weird And Wonderful Marmozets staan. Becca MacIntyre zingt Haley Williams van Paramore zonder schaamte naar huis (om dat onvermijdelijke vergelijk maar even door te trekken). De refreintjes zijn inderdaad catchy en met name de tweede track ‘Why Do You Hate Me?’ is een oorwurm van begin tot eind. Maar de echte – of misschien beter gezegd, de vroegere - Marmozets lijkt toch ergens geslachtofferd. Live leeft die nog (let u op, Rock Werchter?), maar op het album mist het monster dat huist in het vijftal.
.jpg)
Josh Rouse - The Embers Of Time ”Some days I’m golden, other days I’m bad” . De eerste zin van het nieuwe...
.jpg)
Blues Traveler - Blow Up The Moon Het is een interessant concept. De mannen van Blues Traveler trekken...