2015-05-29
Groningen laat weer van zich horen ditmaal met Sprokkelhout. De gitaristen Olaf Visker en Kalle Wolters, toetsenist Tristan van der Vlugt, drummer Niels de Jonge en zanger en bassist Tjesse Riemersma komen namelijk op de proppen met hun allereerste album We Dealt the Cards but Forgot How This Game Starts. Lekker met de kont tegen de krib besloot het vijftal, na eerst wat tijd te hebben gespendeerd in dure studio’s, de gehele productie in eigen hand te houden. De opnames werden geregeld met slechts twee microfoons in hun eigen kleine studentenkamers, het artwork werd zelf ontworpen en gezeefdrukt en de videoclips zijn met hulp van bevriende muzikanten en kunstacademie klasgenoten tot stand gekomen.Allemaal lowbudget, Lo-fi en onafhankelijk. Een zeer pure eerste blik dus op de muziek en het kunnen van deze jonge mannen. Zouden de negen tracks een ander geluid hebben gehad als er wel bakken met geld en super professionele opname apparatuur tegen aan waren gegooid? Natuurlijk, maar voor een eerste ontmoeting hoeft al die opsmuk eigenlijk ook niet, liever rechttoe-rechtaan zoals een beetje rocker betaamd.
Als we naar het inspiratie lijstje kijken van deze rockers kunnen we best wat goeds verwachten. Bands als dEUS, The Notwist, Modest Mouse, Pixies, The Black Angels en Radiohead hebben muzikale zaadjes geplant in de schrijf- en speelstijl van Sprokkelhout.
In albumopener ‘The Spectator’ zijn het de bas en de gitaren die het voortouw nemen voordat het gas erop gaat en de drums vet inzetten. Donker, meeslepend en een beetje zweverig op een goede manier. Ook opvolger ‘The Joker’ zet op die toon door, gevuld met een fijne mix van Tjesse Riemersma stem omlijst door gitaren, synthesizer en drums. Aanschurend tegen gruizige rock met daardoor mooi dEUS-achtige gitaarwerk.
Buitenbeentje tussen de acht andere songs is ‘Daphne’ dat al gelijk de aandacht pakt door de met radioruis omgeven monotoon opgelezen verhaalteksten.Totdat Tjesse Riemersma zich er vocaal lekker ruig inmengt en we weer in de rock regionen belanden. De hele track voelt een stuk duisterder, rauwer en stukken venijniger, vooral in zijn gitaarsolo’s.
Lichtpuntje op deze release is ‘In Pursuit’; lekkere alternatieve rock waar rauwe zang wordt opgetild door snel gitaarsnaarwerk in de hogere klankregionen. Een vurig arrangement dat verder nog wordt ingevuld door toetsenist Tristan van der Vlugt.
De keuze voor lo-fi heeft ze niet tegengewerkt op deze plaat en ja als het vijftal op deze manier verder gaat zit er zeker nog veel meer in. Over het geheel is het een stevige en goed gefundeerde release, er waren nog geen echte uitschieters qua kwaliteit of intensiteit te bespeuren. Maar het talent is er.
East Cameron Folkcore - Kingdom Of FearHet is iets waar je als luisteraar toch nog steeds blij van wordt: albums die...
The Black Marble Selection - Under Her Spell Afgelopen april was het precies tien jaar geleden dat Wally Tax, frontman van...