De Belgen hebben voor het produceren en afmixen van hun debuut Billy Graziadei van het legendarische Biohazard weten te strikken. Alsof dat niet genoeg interesse zou wekken, hebben ze ook Maor Appelbaum kunnen overtuigen om de plaat te masteren. Maor heeft onder andere werken van Limp Bizkit en Faith No More onder handen genomen. Helaas wordt bij het beluisteren van de intro ‘Nothing But The Beginning’ en ‘I’m Cursed’ duidelijk dat het vakmanschap van Maor en Billy deze ramp niet heeft kunnen redden.
Waiting For maakt nietszeggende nu-metal. Afgezien van het feit dat ze veel te laat aankomen met deze stijl, maakt The Hexen totaal geen indruk. Het is een goed geproduceerde plaat vol met tenenkrommende teksten en slaapverwekkende riffs. De titel van het laatste nummer vat goed samen met welke mindset zij tracks schrijven: ‘We Can Fuck The Rules’. Laten we hopen dat ze grammaticale regels bedoelen. Zij omschrijven het werk als ”neo metal fusion”, maar van die fusion is weinig te merken. De link met rapmetal op ‘We Feel Like’ is zoals vaker tergend slecht.
The Hexen is het bewijs dat bekende producers en masteraars slechte muziek niet altijd kunnen maskeren. De slechte Engelse uitspraak is daar een voorbeeld van. De slappe muzikale keuzes van de Belgen zijn de nagel aan de doodskist van de band. Waarschijnlijk zullen ze reïncarneren met een andere naam. Tot die tijd zitten we met een uiterst teleurstellende plaat van Waiting For. Of moeten we The Hexen zeggen?
Zamora - WavesBij tijd en wijlen kan luisteren naar Waves , het debuutalbum van de nieuwe...
East Cameron Folkcore - Kingdom Of Fear Het is iets waar je als luisteraar toch nog steeds blij van wordt: albums die...