2015-05-07
In het slechtste geval kunnen we de eerste twee albums van Barren Earth als Opeth kopieën bestempelen. Natuurlijk doen we de band daar heel veel mee te kort, want de zes Finnen hebben met Curse Of The Red River uit 2010 en The Devil’s Resolve uit 2012 goud in handen. Weliswaar wordt de band op deze twee albums sterk beïnvloed door Opeth en Amorphis, maar de kwaliteit van de albums is ongeëvenaard goed. Omdat in 2014 zanger Mikko Kotamäki werd vervangen door de van de Faeröer afkomstige Jón Aldará was het even afwachten hoe het de Finnen zou vergaan op On lonely Towers, het derde album. Omdat de stem van Aldará vooral in de cleane stukken wezenlijk anders is dan die van Kotamäki is het geluid van Barren Earth ook wat veranderd, waarbij vooral de theatrale voordracht van Aldará flink opvalt. Hij doet soms wel wat denken aan die van Messiah Marcolin (Candlemass). Daarnaast is zijn grunt moddervet, maakt hij soms ook gebruik van gesproken stukken en kan hij zelfs fantastisch croonen.
Muzikaal gezien zijn Opeth en Amorphis nog steeds een invloed, maar het ligt er niet meer zo duimendik bovenop. Zo worden Candlemass-achtige doomstukken fraai afgewisseld door heftige deathmetal passages in ‘A Shapeless Derelict’ en bevat ‘Set Alight’ door piano gedomineerde sombere stukken muziek die worden afgewisseld door heftige uitbarstingen. Het komt de dynamiek, toch al een kenmerkend onderdeel van de muziek van Barren Earth, zeer ten goede.
Het afwisselende ‘On Lonely Towers’ en het traag slepende en mysterieuze ‘The Vault’, met halverwege een fusion-achtig progrockstuk, zijn twee lange fraaie epische nummers van ruim elf minuten. Daar tussen ingeklemd zit het van sfeervol gitaarwerk voorziene ‘Chaos The Songs Within’. Zij vormen het bijzonder mooie tweede deel van het bijna zestig minuten durende album.
Tekstueel gezien is On Lonely Towers een conceptalbum dat handelt over een jager die achtervolgd wordt door zijn prooi en een misbruikt meisje. Zij vinden elkaar in vervallen torens en helpen elkaar hun sterfelijkheid te accepteren. Het verhaal blinkt uit in vaagheid, maar zolang Barren Earth er zulke geweldige melodieën omheen weeft hoor je ons niet klagen.
De komst van Jón Aldará heeft duidelijk voor een positieve invloed gezorgd, al is zijn stem even wennen. Maar het went snel zodat ook de derde plaat van Barren Earth weer een topklasse album blijkt te zijn, en een waar groeibriljant.
.jpg)
Morgoth - Ungod Feel Sorry For The Fanatic , het was in 1996 de ultieme middelvinger van...
.jpg)
Matthew Barber - Big Romance Muzikaliteit zit vaak in de familie, dat is al vaker gebleken. Bekende...