2015-06-14
In 2012 werden wij verrast door de creativiteit van Zinkzand. Door de titel De Thee Trekt, Maar De Zee Nog Meer, maar ook door de aanlevering van het album, inclusief theezakje. Een kennismaking met muziek die niet in een hokje past. Rhythm & Stampblues noemde de heren het, al hoorden we ook ska, gypsy, polka en shanti op het debuutalbum. Opvolger In De Aap Gelogeerd blijkt wederom een creatief stukje huisvlijt. Zeker de hoes van het stukje vinyl maakt indruk. Frontman Wiebe Radstake raakte ooit met een oude zeeman in gesprek over Nederlandse gezegdes. De zeeman verklaarde de komaf van “In de aap gelogeerd”. Het kwam van de zeevaart. Wanneer je vroeger als laatste aan boord ging op een zeilschip, moest je bij gebrek aan voldoende dekens onder “de aap” slapen, het bovenste zeiltje in de mast. Dat sliep natuurlijk niet best. Geïnspireerd door dit verhaal werd de plaat verpakt in een scheepszeil. Ook de cover is onlosmakelijk verbonden met de zeevaart. Dat de plaat ook nog is opgenomen op een zeilklipper maakt het cirkeltje rond.
Het is geen verrassing dat het album opent met een nummer over de vaart. ‘Warnow’ brengt het verhaal van de in 2013 spoorloos verdwenen Schiedamse boot, die uit de haven bij ondergetekende vertrok. De klaagzang ademt de zee en doet net als ‘Tres Hombres’ wat denken aan T.C Matic.
De songs op het album zijn rauw en rammelen vaak weer alle kanten op. Verwacht dus geen fraai gespeelde of gepolijste songs. Juist die imperfectie, zoals in ‘City Blues’ houdt de boel een stuk spannender dan de overgeproduceerde platen waar de massa vaak mee wordt geconfronteerd. Het wil echter niet zeggen dat Zinkzand geen aanstekelijke oorwurmen kan maken. Neem bijvoorbeeld de stevige klapper ‘Stilte Coupé’, waarbij de Vlaamse dichter Jan Ducheyne naast treinomroeper, voor een poëtisch intermezzo zorgt. Opvallend is de invloed van de saxofoon, gespeeld door Jos van Doorn, die een groot deel van de songs niet alleen van soul voorziet, maar de eenvoudige songstructuren wat meer body geeft. Daarnaast zorgen de grensoverschrijdende muzikale uitstapjes wederom voor een frisse wind. Bijvoorbeeld wanneer de band het aanstekelijke ‘In Rotterdam’ afsluit met een stukje onvervalste gabber.
Meer nog dan zijn voorganger bevat In De Aap Gelogeerd songs die je verplichten om te bewegen. Zelfs als je eigenlijk geen idee hebt waar het allemaal over of naar toe gaat. Hoewel de teksten vaak gebaseerd zijn op scherpe observaties (‘Pierewaai’, ‘Metro’) en Zinkzand echt wel iets te melden heeft, lijkt vaak het tegendeel het geval. Daarnaast maakt de band naast het Nederlands geregeld gebruik van steenkolen Engels, Frans en een eigen taaltje.
Zinkzand heeft er goed aan gedaan om op In De Aap Gelogeerd voort te borduren op de dansbare, aanstekelijke songs van de debuutplaat. Voor de gemiddelde luisteraar blijft Zinkzand moeilijk te plaatsen, maar het album is, zeker voor liefhebbers van De Kift en Stuurbaard Bakkebaard, meer dan de moeite waard.
.jpg)
Toro y Moi - What For?Vorig jaar bracht Chaz Bundick nog een plaat uit als Les Sins, zijn alter...
.jpg)
Galar - De Gjenlevende Het Noorse Bergen staat vooral bekend om de enorme hoeveelheid regen die de...