2015-05-06
Na een handvol EP’s en een prima ontvangen debuutalbum (met een hele lange titel) is del-Toros terug met opvolger Survival Of The Rockest. Vanaf minuut één doet die titel het album eer aan, want het trio uit Alkmaar houdt het gaspedaal bijna constant ingedrukt. Openingsnummer ‘ Tearing Up The Track’ begint met een snerpende gitaarsolo die gaandeweg wordt omgezet in een versnelling. Een verrassende manier van opbouw die op het album vaker terug te vinden is. Het nummer doet denken aan de oude Lenny Kravitz, ten tijde van Are You Gonna Go My Way. Een fijne opening. Tweede nummer ‘323F’ is van instrumentele aard en de band laat horen hier zeer vakkundig mee om te gaan. De song is namelijk geen enkele seconde saai en krijgt door de groovende gitaarlijn een snel en venijnig karakter mee. Die afwisseling laat de band vaker terugkomen in de nummers, waardoor het album nergens hetzelfde blijft of ongeïnspireerd klinkt.
Persoonlijk hoogtepunt van uw recensent is het nummer ‘Disco De Desbaste 65509’, wat een flinke schep aan stoner en een klein vleugje drone toegevoegd krijgt. Waar de song het ene moment meer log en langzaam is, brengt de band af en toe voorgenoemde versnellingen ten gehore in de vorm van gitaarsolo’s. De meerderheid van de nummers is echter sneller van aard. ‘Le Grand Blond Avec 1 Chaus’ klinkt bijvoorbeeld prettig gestoord en is weer een bewijs dat de band niet bang is om andere geluiden op te zoeken. Een andere vorm van afwisseling vindt men in het stemgeluid van de band. In ‘Honest’ wordt de tekst gebracht door, wat bij vlagen lijkt op een combinatie van Trent Reznor en Neil Young (laatstgenoemde in zijn hoogtijdagen, maar u begrijpt het vast).
Het maakt dat het album ontzettend fris klinkt vanwege de grote mate van afwisseling die er te bekennen is. Lyrisch gezien is de plaat niet heel bijzonder, maar dat maakt ook niet bar veel uit. Als er maar gerockt wordt, en dat wordt er! Laatste nummer ‘Static Injection #10’ brengt zelfs een mondharmonica naar voren en dit klinkt zo ontzettend goed dat het een beetje jammer is dat deze niet eerder is gebruikt!
Bij de promo die uw recensent heeft ontvangen, praat de band voornamelijk over de invloeden uit ons eigen kikkerlandje, maar het album doet eerder denken aan een lange motorrit door de woestijn. De aangename verrassing van de mondharmonica in het slotnummer is iets wat de band voortaan wellicht wat meer mag doen; experimenteren is namelijk niet erg!
Anne Soldaat - Talks Little, Kills Many Anne Soldaat is een muzikant in hart en nieren. Hij speelt zich letterlijk...
-3.jpg)
The Gentle Storm - The Diary Arjen Lucassen weet het elke keer weer voor elkaar te krijgen: zijn...