2015-05-02
Monsterhit ‘212’ werd drie jaar geleden uitgebracht en verscheen tevens op de in dat jaar uitgebrachte EP 1991. Toen was al duidelijk dat Azealia Banks een dame was om in de gaten te houden. In datzelfde jaar bracht ze ook een mixtape uit: Fantasea. Daarna werd het geduld van haar fans en de rest van de wereld flink op de proef gesteld. De New Yorkse cancelde optredens om aan haar nieuwe plaat te werken, maar de release werd steeds uitgesteld. Ze maakte ruzie met artiesten waar ze in eerste instantie mee zou samenwerken (waaronder Disclosure) en maakte zichzelf daarmee niet bepaald populair. Broke With Expensive Taste werd uit het niets en zonder promotie uitgebracht. Een tweet was voldoende om het bekend te maken. Nu hoop je als luisteraar natuurlijk na al dat gewacht en gedoe dat het de moeite waard is. “My attitude is bitchy but you already knew that” zingt ze op ‘Chasing Time’. Laat het duidelijk zijn dat Banks zich van niemand iets aantrekt.De keuze om op haar debuutplaat niet niet aan één muziekstijl vast te houden is een slimme zet. Het geeft het album een bepaalde speelsheid en zorgt tevens voor een verrassingselement. Haar 1991 EP liet ook al horen dat ze zich niet vastklampt aan één muzikaal genre, maar op Broke With Expensive Taste wordt dit nog verder doorgevoerd. Het is mede de reden waarom haar debuutplaat steeds werd uitgesteld, haar vorige platenlabel vond de muziek niet commercieel genoeg en weigerde hem te releasen.
Er staat geen misser op het album. Openingstrack ‘Idle Delilah’ laat invloeden van Caribische muziek horen en op ‘Heavy Metal & Reflective’ en ‘Young Rapunxel’ gooit de artieste uit Harlem er zelfs een onvervalste rave tegenaan. Het maakt niet uit welke stijl ze neemt, Banks brengt haar muziek met overtuiging. Of het nu house, techno, salsa of pop is, alle stijlen mengen zich vloeiend in het geheel. Ook ‘212’ heeft na drie jaar nog steeds niets aan kracht ingeboet. Een hoogtepunt qua onvoorspelbaarheid komt in de vorm van het bizarre maar heerlijke ‘Nude Beach A Go-Go’, een samenwerking met Ariel Pink. Verder schakelt Banks moeiteloos tussen rap en zang. Het ontbreken van een rode draad in de muziek zorgt er echter niet voor dat het album niet als een geheel klinkt. De stevige speelduur van een uur is door de diversiteit ook geen enkel probleem.
Op ‘212’ zong Banks nog “Why procrastinate girl?” Een beetje hypocriet blijkt die tekst nu wel te zijn, maar met een plaat als deze is het haar meteen vergeven.De vraag is nu of ze het verrassingselement op haar volgende platen ook weet te behouden. Hopelijk laat ze ons niet weer zo lang wachten.
.jpg)
Jacco Gardner - HypnophobiaAls een donderslag bij heldere hemel betoverde de Hoornse...
Various - New Wave “De nieuwe generatie heeft altijd gelijk. Punt.” Was getekend Kees de...