2015-06-12
Na zijn reggae avontuur als Snoop Lion heeft Snoop Dogg zijn “eigen naam” weer aangenomen. Hij is met oude bekende Pharell Williams de studio in gedoken om zijn dertiende album, getiteld Bush te maken. Williams en Snoop werkten eerder al samen op de monsterhits ‘Beautiful’ en ‘Drop It Like It’s Hot’.Dat Snoop Dogg een groot artiest is moge duidelijk zijn. Als je naar zijn oeuvre kijkt zie je een hele brede range aan stijlen voorbij komen. Een van de in het oog springende zaken die wellicht zijn grootste kwaliteiten toont is zijn aanpassingsvermogen. Toen hij platen met Dre maakte was hij een gevaarlijke gangsterrapper. Onder Major Lazer had hij als Snoop Lion nog een echte reggae vibe. Het zou in deze fase van zijn carrière niet geloofwaardig zijn om zijn oude rol als gangsterrapper op te pakken, daarom is hij met Pharell aan de knoppen weer een hele andere weg ingeslagen. Wat dat betreft is Snoop een ware kameleon die zich aan alle omstandigheden aan weet te passen, maar wel altijd zichzelf blijft.
Snoop en Pharell. Het belooft helaas meer dan dat het waarmaakt. Het belooft een album met gigantische monsterhits, maar uiteindelijk blijft de luisteraar achter met een coherent album bestaande uit tien nummers die samen net niet de drie kwartier aantikken. Snoop is meer aan het zingen dan aan het rappen en ook de teksten zijn aan de matige kant. Een aantal nummertjes over feesten, blowen en dames, het heeft allemaal niet veel om handen. Nu heeft Snoop natuurlijk zelden tot nooit wereldschokkende teksten gehad, toch klinkt hij altijd lekker. Zelfs als hij ritmisch een telefoonboek op zou lezen is hij in staat om earcandy te leveren. Mooie van het album is dat de muziek nergens knalt, maar wel lekker in het gehoor ligt. Op zich is dit een goede prestatie, maar van Pharell verwacht je toch ergens een briljante uitschieter. Maar zelfs de gastartiesten voegen weinig tot niets toe. En dat valt tegen als je namen als Gewn Stefani, Rick Ross en Kendrick Lamar op je album hebt. Je zou kunnen zeggen dan ‘Peachesand Cream’ wegens een vergrote herkenbaarheid en een betere hook de grootste meezinger is, maar het is de vraag of zelfs dit nummer over een jaar nog relevant is, maar aan de andere kant heeft Snoop veel slechtere albums op zijn naam staan dan dit middelmatige album.
Alle verwachtingen daargelaten weten Snoop en Pharell namelijk wel een smakelijk album te creëren. Geen uitschieters, geen onderprestaties, gewoon drie kwartier voortkabbelen. De funk en r&b uit de jaren ’70, waar ze rijkelijk leentjebuur bij gespeeld hebben, vormen een goede saus voor de barbecues diedit seizoen gaan komen. Je kunt lekker chillen en deze plaat opzetten als de perfecte vulling van stiltes.
Safi & Spreej - Trots Safi & Spreej , voor de Nederlanders die nog nooit van dit Belgische...
.jpg)
Death Cab for Cutie - Kintsugi We kennen Death Cab For Cutie als een Amerikaanse middle of the road...