In ‘The Entertainer’ lijkt het allemaal de goede kant op te gaan, maar de prijs van succes is de eenzaamheid en de wetenschap dat er thuis een vrouw met de kinderen alleen op de bank zit. Alle ellende, eveneens een veelvuldig terugkerend fenomeen in de blues, lijkt te leiden naar ‘Suicide Road’, het slotstuk van het album.
Liefhebbers van rockgeoriënteerde blues komen goed aan hun trekken op Hail To The Women. Er zijn echter enkele kleine kanttekeningen. Hoewel de gitaar behoorlijk prominent in de geluidsmix naar voren is gehaald, horen wij de bijzondere gitaarriffs waarover in de bio is geschreven nauwelijks en de daarin genoemde vernieuwende ritmes hebben we ook niet kunnen ontdekken.
Wel horen we een overtuigende zanger die ieder gezongen woord daadwerkelijk lijkt te menen, een ongeschreven regel in de blues. Het, in de eerdergenoemde bio vermelde speelplezier is overigens ook duidelijk waarneembaar en dat de gemaakte muziek toegankelijk is lijdt eveneens geen twijfel. Maar of de imagoproblemen waarmee de bluesmuziek in Nederland worstelt hiermee zijn opgelost valt nog te bezien, om over dat draagvlak nog maar te zwijgen.
Anna Coogan - The Birth Of StarsMensen die de weg weten in de krochten van de countrymuziek, kennen de naam...
Ozric Tentacles - Technicians Of The Sacred Meer dan dertig jaar geleden brachten ze hun muziek zelf uit op...