2015-06-30
Ze wordt gezien als één van de meest miskende jazz-zangeressen uit Amerika. De grote Tony Bennett liet geen gelegenheid onbenut om de naam Susannah McCorkle te laten vallen en diverse gerenommeerde orkestleiders wilden maar wat graag met haar samenwerken. Toch lukte het haar, ondanks diverse serieuze pogingen, maar niet om het grote publiek te bereiken. Daarnaast werd haar door de jazzpuristen een gebrek aan ‘scat’, het gebruik van betekenisloze woorden zoals “doohdah”, en improvisatievermogen verweten, een kritische kanttekening die ook haar grote voorbeeld Billie Holiday altijd ten deel viel. Toch liet het haar niet onberoerd en dat ze moeite had om daarmee om te gaan was algemeen bekend. McCorkle heeft een allesbehalve probleemloos leven gekend. Bipolaire stoornissen en depressiviteit beheersten haar leven. In 2001 besloot de 55-jarige McCorkle in New York om uit het raam van haar appartement op de 16e verdieping te springen. Ze overleefde de val niet. In Europa kon de zangeres altijd rekenen op een vaste kern aanhangers die haar trouw volgden. Heel soms duiken er registraties op die door enkele fans jarenlang zijn achtergehouden. De opnamen zoals die op Adeus-The Berlin Concert zijn terecht gekomen, werden 16 april 1996 vastgelegd in jazzclub Quasimodo te Berlijn. Enkele Duitse radiomakers die indertijd bevriend raakten met de zangeres, besloten onlangs om deze openbaar te maken. Volgens hen bevond McCorkle zich op dat moment in de beste fase van haar muzikale kunnen. De intimiteit van dit optreden is voelbaar vanaf de eerste minuut.
McCorkle greep graag terug op het American Songbook-archief. Tijdens dit concert horen we bijvoorbeeld haar vertolkingen van Cole Porter’s ‘Don’t Fence Me In’, ‘You Do Something To Me’, Louis Armstrong’s ‘Swing That Music’ of ‘That Ole Devil Called Love’, een compositie van Billie Holiday, de zangeres die zo’n enorme invloed op haar had. Opvallend tussen deze ‘golden oldies’ is de ‘recente’ Paul Simon-classic ‘Still Crazy After All These Years’ uit 1975, ook zo een die haar op het lijf geschreven lijkt. Met haar timing, unieke timbre en het lichte vibrato bleek deze zangeres, achteraf gezien, wel degelijk tot de buitencategorie te behoren.
Het kan nooit de bedoeling geweest zijn, maar uiteindelijk is Adeus-The Berlin Concert haar enige officiële liverelease geworden. Wellicht had aan het artwork iets meer aandacht besteed kunnen worden. Zo moet er ongetwijfeld een betere hoesfoto van de zangeres op die avond beschikbaar zijn. Echter mede dankzij de glasheldere productie is dit album, zelfs negentien jaar na dato, nog steeds relevant en van ongekende schoonheid.
.jpg)
Lucky Thompson & Barney Wilen - Four Brothers Four Brothers is een bijna twee uur durende plaat die zijn sound leent van...
.jpg)
Syberen van Munster - Plunge For Distance Syberen Van Munster is een jazzgitarist van Nederlandse bodem, maar sinds...