2015-06-25
The Scrap Dealers is een vijfkoppige formatie uit Luik die zich laat bestempelen als postpunk, garagerockband. Denk hierbij aan elementen van jaren tachtig alternatieve rock/psyche bands zoals Spacemen 3, voeg hier een snufje jaren negentig shoegaze aan toe en je komt in de buurt. Ze hebben onlangs hun eerste titelloze album en het mag meteen gezegd worden. Het is een behoorlijke zware bevalling om de volledige 33 minuten van dit plaatje uit te zitten. Letterlijk laat de bandnaam zich vertalen naar schroothandelaren en dat is jammerlijk genoeg allicht de beste omschrijving die voor deze band te geven is. Ieder nummer is namelijk volgens één en hetzelfde principe opgebouwd. Één van de gitaristen begint met een bepaald loopje en dat wordt veelal gemiddeld vijf minuten herhaald. Binnen dertig seconden is te raden hoe een song zal verlopen. ‘If I Were Your Only Son’ is hierin een uitzondering want daarin begint de drummer. Neemt niet weg dat ook deze voor ruim zes minuten lang hetzelfde stukje speelt. Vervolgens gooien ze een hoop galm en echo op de gitaar en op de zang, wat zorgt voor de vervormingen en effecten die nodig zijn in dit genre. Desondanks krijgen ze het nog voor elkaar om alles eentonig te laten klinken, ook op het gebied van de zang blijft het eigenlijk constant. Niet alleen het effect, maar ook de intonatie.
‘No Sense In Your Eyes’ opent het album en is tevens de eerste single van het album en klinkt voor de onwetende luisteraar veelbelovend. Het tempo zit er goed in, de riff is catchy, maar dat is dan ook meteen het hoogtepunt van dit plaatje. ‘I’m So Proud’ neemt al wat gas terug waarmee ook langzaam aan al het geluid kantelt, waarbij alles iets rustiger en meer melodisch wordt naarmate het vordert. ‘For Antother Day’ is haast ondragelijk te noemen, omdat het tempo zo vertraagd en alles zich maar blijft herhalen. Enige track die enigszins refereert aan de punk in de post-punkdefinitie is ‘Stepbrother’ die net onder de twee minuten in klokt. Het zweept de boel een beetje op, maar weet het niet te redden, helaas.
Uitzonderlijke track is overigens de laatste naamloze track, waarbij er volledig wordt afgeweken van de luide gitaren en de zanger slechts met een clean loopje te horen is. Noem het een cooling down om weer op adem te komen, want voor de rest van de plaat geldt: er komt geen enkele variatie aan bod, het klinkt chaotisch en de zang is net zo min goed te volgen. Kortom, The Scrap Dealers beschikken met dit self-titled debuut over alles wat maar thuis hoort in een goede portie garagerock in 2015. Je moet er maar net van houden.
.jpg)
We Are The Ocean - Ark ”These go to eleven” . Het is zeker geen Spinal Tap, maar de mannen van We...
.jpg)
Goom - Solar Motel Toen duizendpoot Jeroen van Koningsbrugge te druk werd mijn zijn televisie-...