2015-06-24
Na een serie remixen, singles en twee EP’s is de debuutplaat Fading Love van deze Britse DJ een feit. Het album werd opgenomen en geproduceerd in London en Berlijn maar vond zijn oorsprong in een studio op Ibiza. Het was op deze plek waar George FitzGerald inzag dat er tegenwoordig tal van eendimensionale dancealbums zijn waarop min of meer alleen maar dezelfde soort muziek te horen is. De titel van zijn album – Fading Love – markeert niet alleen het uiteenvallen van een romantische relatie, het grijpt ook terug op FitzGeralds enthousiasme voor muziek die een invloed heeft op de ingewikkelde realiteit van zijn eigen leven. Dat klinkt alsof het album een zware boodschap met zich meedraagt, maar de sound die hij uit z’n mengpaneel tovert is vederlicht en rijp voor de club. De muziek op Fading Love is tot in de puntjes strak geproduceerd. Single ‘Full Circle’, een samenwerking met Boxed In, klinkt heerlijk glad en zwoel. Het is jammer dat FitzGerald een aantal nummers later met nagenoeg dezelfde melodie opent in ‘Shards’. Op een album met ‘maar’ tien nummers en een speelduur van 38 minuten wil je misschien iets meer afwisseling. Wanneer eenzelfde melodie in het volgende nummer ‘Your Two Faces’ weer de kop opsteekt gaat het al snel irriteren. De strakke productie zorgt er enerzijds voor dat alles prachtig helder klinkt, maar wekt soms ook de gedachte op dat dit de zoveelste hippe Britse elektronische act is met een gestroomlijnde clubsound. De kraakheldere details, bliepjes en andere frisse geluiden weten het eentonige gevoel niet naar de achtergrond te drukken.
Het stilstaan van muziek, zoals FitzGerald beschrijft als reactie op bestaande dancemuziek en inspiratie (lees: het tegengaan van) voor zijn eigen muziek komt niet echt terug in het geluid van zijn eerste plaat. ‘Crystallise’ is een nummer waarvan de titel representatief is voor het hele album. Dit nummer is overigens wel één van de betere nummers van het album en heeft een mooie dynamiek en drive. Juist datgeen wat FitzGerald aangeeft te ondervinden in de hedendaagse dancescene, is ook terug te vinden op zijn debuut. Het geheel heeft een gekristalliseerd geluid. Het is niet per se dat zijn muziek hetzelfde klinkt als die van andere artiesten, maar het album in zijn geheel weet zich niet uit de massa los te wringen.
Over de gehele lijn klinkt het allemaal best wel lekker, alleen de samenhang wordt vaak te ver doorgevoerd waardoor de nummers onderling niet goed van elkaar te onderscheiden zijn. Fading Love wordt daardoor niet meer dan een aardig tussendoortje. Wie de eentonigheid aan kan staat een album te wachten dat zowel in de clubs past als in een loungesetting.
.jpg)
Nick Mulvey - First MindBeeld het je in. Valavond, gezellig naast je lief aan een liefelijk meer. Een...
The Boom Band - The Boom Band Zet een aantal Britse sessiemuzikanten met een flink curriculum vitae bij...