2015-06-24
Nick Cave en Warren Ellis tekenen met de score voor de film Loin Des Hommes (Far From Men) alweer voor hun vijfde soundtrack. De heren hebben zich ditmaal over de muzikale ondersteuning voor de Franse film van David Oelhoffen (met een hoofdrol voor Viggo Mortensen) mogen buigen.In een notendop wilt het verhaal dat twee mannen tijdens de onafhankelijkheidsoorlog van Algerije hun overduidelijke verschillen (in zowel karakter als motief) opzij moeten zetten om te kunnen ontsnappen aan het opzwellende geweld. Het onheilspellende karakter van de film en de setting waar het verhaal zich grotendeels afspeelt is natuurlijk koren op de molen van Nick Cave & Warren Ellis. Zoals eigenlijk altijd vergt het luisteren, het echte luisteren, naar een willekeurige track van het duo een bepaalde state of mind. Je mee laten slepen in die prettige, maar oh zo donkere wereld lukt nauwelijks op een gemiddelde dinsdagmiddag in juni.
Tel daar bij op dat het luisteren van een soundtrack hoe dan ook een wonderlijke gebeurtenis is. Het kan een hoop onbeantwoorde vragen achter laten op het moment dat je de film in kwestie niet gezien hebt. De muziek kan aan de andere kant ook nieuwe, al dan niet zelf bedachte, inzichten brengen en bepalende scenes oneindig veel kracht bij zetten.
In andere woorden; Je moet ervoor gaan zitten, om er doorheen te komen.
In het geval van de score voor Loin Des Hommes is het voornamelijk Ellis zijn bezwerende viool die als een soort mantra door de soundtrack gaat. Onderbroken door af en toe een diepe Arabische stem en wat piano van Nick Cave. Natuurlijk zijn de tracks doordrenkt van het onheilszwangere thema van de film. De spanning is een voelbare rode draad die moeiteloos door alle veertien nummers sluimert. Het is warm en vervelend broeierig daar in Algerije. Je zou je na het luisteren van deze score bijna af gaan vragen wie er überhaupt ooit anders verantwoordelijk is geweest voor de muziek bij vergelijkbare films. Cave en Ellis tonen zich wederom de absolute meesters van het akelige en het verstikkende. De spanning tussen de twee hoofdrolspelers en het desolate decor van de film wordt welhaast perfect vertaald in de songs.
Toch moet er gezegd worden dat, als het gaat om de kwaliteit van de tracks, deze zonder de begeleiding van de film wel erg veel te raden over laten. Een fantastische soundtrack zorgt ten alle tijden, met of zonder de beelden, voor een filmische en meeslepende vibe. Helaas is de term ‘fantastisch’ wat overdreven in dit geval. De film is onder andere op het filmfestival van Venetië meermaals in de prijzen gevallen en de muziek is sterk. Maar zo verbluffend filmisch en memorabel als tijdens hun eerdere pogingen (denk bijvoorbeeld aan de muziek voor The Assassination Of Jesse James By The Coward Robert Ford ) wordt het helaas nergens.
.jpg)
Palma Violets - Danger In The ClubRuim twee jaar na het debuutalbum 180 brengt Palma Violets nu haar tweede...
.jpg)
Team William - Drama Een tweede plaat is een dingetje. Sterker nog, het kan een carrière in één...