2015-12-04
Het kan mooi en bijzonder lopen in het leven: zo ongeveer zes jaar geleden bezorgde de uit Athens, Alabama afkomstige Brittany Howard nog de post in haar woonwijk. Toen Alabama Shakes, het bandje dat ze samen met drummer Steve Cockrell en bassist Zac Tanner vormde, onverwacht van het grote succes mocht gaan proeven, gaf ze haar postbodebestaan op om fulltime muzikant te worden. Of ja, worden, deze mevrouw Howard is al vanaf het moment dat ze zuurstof ademt een muzikant. Een muzikant uit de categorieën “van nature” en “geboren” dus. Ze liet ons met haar Alabama Shakes reeds alle hoeken van het soulgenre zien op debuut Boys & Girls, een prachtplaat die de soul van toen nieuw leven inblies. Maar na al dat bewijs van muzikaliteit was het dit jaar de tijd om te laten zien wat deze band op een nog breder muzikaal spectrum in huis heeft.Dat gebeurde dubbel en dwars met Sound & Color, een album dat aantoont dat Alabama Shakes niet alleen steengoede soul kan vertolken, maar ook minstens zo goed haar eigen stempel op het al roemrijke genre dat soul heet kan drukken. Door allerlei invloeden die zowel dichtbij als ver van huis liggen te vermengen met de sound van het debuut, maken Howard en Consorten een interessant muzikaal wondertje dat vanaf seconde één spannend, veelzijdig en verre van vervelend is. Zo is de opener ‘Sound & Color’ doordrenkt van zachte, haast voorzichtige xylofoonpartijen die ons doen wegdromen naar sterrenstelsels en ruimtebeelden, waarna ‘Don’t Wanna Fight’ voor leven in de brouwerij zorgt met een nieuwe kant die we nog niet eerder van de band hoorden. De bovengenoemde monsterhit is namelijk rauw en ongepolijst: dat is vrijwel direct te horen aan de schorre krijs aan het begin van Howard en de knappe productie (ook weer van Howard!). De Shakes zouden zomaar eens in hun garage aan het spelen zijn met Jack White; het gladde geluid is verdwenen. En dat siert deze getalenteerde en jonge band (Howard is nog maar 27 lentes jong). Later op de plaat – die geen enkel moment in kwaliteit of veelzijdigheid verzwakt – horen we meer geluidsexperimenten. Bijvoorbeeld in het haast demonisch klinkende ‘Gemini’ of tijdens de Alt-J-achtige stemmige elektro in afsluiter ‘Over My Head’.
Dat geëxperimenteer is leuk en wel, en Alabama Shakes laten ons op een veel bredere manier alle muzikale hoeken zien – nu van allerlei genres in plaats van één – maar mocht u zich afvragen of de soul verdwenen is, wees niet bang: Brittany smeekt nog steeds met al het gevoel dat ze heeft (‘Gimme All Your Love’), verbreedt haar vocale bereik (‘Future People’) en laat alles gaan (‘The Greatest’) op Sound & Color. Nu zijn we er vrij tot zeer zeker van dat we een gouden strot als deze niet meer hoorden sinds Aretha Franklin voor het laatst haar zangpartijen zong. En laten we zeker niet alle fantastische muzikanten naast de schitterende frontvrouw in deze band vergeten, minstens zo essentieel en belangrijk in Alabama Shakes. Een complete prachtplaat die zowel het oude vertrouwde laat horen als nieuwe richtingen verkent. Sound & Color mag hoog, zeer hoog, in de jaarlijstjes eindigen.
.jpg)
The Van Jets - Welcome to Strange ParadiseIn Belgie is Humo’s Rock Rally zoiets als De Grote Prijs voor alternatieve...
.jpg)
Daniel Norgren - Alabursy Daniel Norgren was tot voor kort een goed bewaard Scandinavisch geheim. De...