2015-07-14
Ken je het soort band wat bij de eerste de beste kennismaking direct irritatie oproept ofwel meteen op je lachspieren werkt?Het soort band dat zo hard hun best doet om te klinken (of eruit te zien als) een band uit welk invloedrijk decennium dan ook, dat het toch wel een geintje moet zijn? (We gaan geen namen noemen, maar we knikken voorzichtig richting The Darkness.)Kitsch. Gimmick. Spinal Tap. Roept u maar.Het grote voordeel van de eervolle klus om iemand zijn plaat te mogen recenseren, is dat je gedwongen wordt om door uiterlijk vertoon heen te prikken. Het gaat tenslotte om de muziek. Ondergetekende had, in ieder andere positie, deze band aan de hand van hun voorkomen geen schijn van kans gegeven. Sommige mensen zijn helaas echt zo oppervlakkig. Maar we zijn één luisterbeurt van een luttele 33 minuten verder en de conclusie is toch echt dat Electric Blood zeer de moeite waard is.
Biters zien er inderdaad uit als Kiss zonder make-up meetsThe Ramones. Alles zit er op en er aan: Zwarte leren jasjes, spijkerjasjes zonder mouwen, shirts zonder mouwen en Bowie-achtige matjes in de nek. You name it. Maar vergis je niet: De muziek van de heren van Biters komt recht uit het hart. En spelen kunnen ze. Vanaf de eerste tonen van albumopener en single ‘Restless Hearts’ is duidelijk wat je het komende half uur kunt verwachten: Onvervalste,Old School klassieke (Amerikaanse) Heavy Metal. De synthesizers zitten goddank wat lager in de mix dan ‘toen’ en de productie is onmiskenbaar ‘nu’. Toch kun je niet anders dan glimlachen tijdens dit feest der herkenning. De tempo’s, de hoge tweede stemmen. De ultra-meezingbare refreinen. De gitaarsolo’s. De breaks en hooks. Alles klopt. En dit allemaal zonder dat het grappig wordt. Letterlijk alle tien de nummers zijn raak.Electric Bloodis een heerlijke plaat welke de komende zomer met geen stok uit mijn autoradio te rammen zal zijn.
Je moet het Biters nageven: Het is welbeschouwd toch best een stoere move om je in 2015 te presenteren als iets waar de gemiddelde bezoeker van een verkleedfeestje om wordt uitgelachen. Bands die het wagen zijn op een hand te tellen, laat staan bands die er mee weg komen. Daarbij komt dat, als je de geschiedenis van de band een beetje kent, deze jongens al jaren op deze manier door het leven gaan. ”They walk the walk”,zogezegd. Dit alles bij elkaar opgeteld maakt Biters origineel en authentiek en Electric Blood,/i> een te gek album. Je voelt een piepkleine revival aankomen. En daar krijg je nog zin in ook.
.jpg)
Leprous - The CongregationBij muziek uit Noorwegen denk je als eerste aan A-ha of aan blackmetal. Dat...
.jpg)
Anti-Flag - American Spring Anti-Flag timmert al een niet mis te verstane 20+ jaar aan de weg met zeer...