2015-08-19
Geboren in Ortisei, Noord-Italië als Giovanni Giorgio Moroder, komt de inmiddels vijfenzeventig (!) jaar oude producer ineens met nieuw werk op de proppen: Déjà-Vu. Moroder wordt geroemd als producer door zijn samenwerking met de Queen Of Disco Donna Summer in de tweede helft van de jaren zeventig. Hij heeft tevens aan een flink aantal van haar hits meegeschreven, maar bijvoorbeeld ook ‘Take My Breath Away’ van Berlin komt van zijn hand. Er wordt door sommigen zelfs beweerd dat Giorgio Moroder de uitvinder is van de moderne elektronische dansmuziek door zijn niet te onderschatten aandeel in de klassieker ‘I Feel Love’ van Summer uit 1979. Moroder heeft niet alleen samengewerkt met Daft Punk maar heeft er eveneens goed naar geluisterd. De Nile Rodgers-achtige gitaren zijn op Déjà-Vu goed vertegenwoordigd. Ongelooflijk wat een invloed deze man nog steeds heeft op de hedendaagse (dansbare) muziek.
De openingstrack ‘4 U With Love’ is net als twee andere nummers op het album instrumentaal. Deze nummers overtuigen het minst. Ze klinken erg gedateerd, zowel qua productie, gebruikte synths, breaks en geluiden. Afsluiter ‘La Disco’ blijkt zelfs totaal niet synchroon te lopen en daardoor ga je je aan dit nummer vanaf de eerste luisterbeurt behoorlijk ergeren. Moroder heeft een heel blik aan vocalisten opengetrokken voor zijn nieuwe plaat. Helaas pakt niet elke samenwerking even goed uit. Sterker nog, er zijn eigenlijk maar drie nummers die er echt toe doen. De heerlijke swingende titeltrack ‘Déjà-Vu’ feat. Sia welke ondertussen ook als single is uitgebracht, is een blijvertje. Ook de uitgelekte eerste single ‘Right Here, Right Now’ feat. Kylie Minogue mag er wezen. De grootste verrassing van Déjà-Vu is toch wel ‘Wildstar’ met de 26-jarige Foxes. Wat een lekkere plaat! Hier valt alles dan toch op zijn plek: zanglijnen, melodiëen en productie.
Het geweldige ‘Tom’s Diner’ van Suzanne Vega uit 1981 wordt veel te bombastisch aangedikt door Moroder samen met Britney Spears. Ook een onherkenbare Kelis in ‘Back & Forth’, een soort van slecht klinkend Songfestivalnummer, kan het niveau van dit album helaas niet verder opkrikken. Hetzelfde geldt voor het kitcherige rose artwork en de vaak veel te voor de hand liggende teksten: ”there’s a cage with no key, like a stranger who’s locked in a dream with no way out”.
”Déjà-Vu: de ervaring iets mee te maken waarvan men tegelijkertijd de indruk heeft het al eerder te hebben meegemaakt terwijl men weet dat dit niet het geval is”. In dit geval klopt het van geen kanten want bijna alles wat je hoort op Moroder’s nieuwe cd heb je toch echt al duizend keer eerder gehoord. Het geheel is totaal niet vernieuwend en helaas ook niet relevant. Drie puike songs van de totaal twaalf is ver beneden maat. Is Giorgio’s houdbaarheidsdatum overschreden? Oordeel zelf.
.jpg)
The Vaccines - English GraffitiAl vanaf de eerste langspeler in 2011 lijkt The Vaccines een patent te...
.jpg)
Various - Dylan, Cash And The Nashville Cats: A New Music City The Nashville Cats was een groep studiomuzikanten die in de jaren ’60 achter...