Ditmaal houden de mannen woord, want er is daadwerkelijk een nieuw geluid te horen in de elf nummers. Dit is goed hoorbaar in 'Minimal Affection' waar naast een vertrouwde The Strokes hook een meer synthrockgeluid te beluisteren valt, met hier en daar een vleugje Duran Duran. De nummers 'Dream Lover' en 'Give Me A Sign' zouden niet misstaan op een Oasis of Noel Gallagher plaat en zijn echte liedjes die prettig in het gehoor liggen, minder bedoeld zijn om op los te gaan, maar zich wel in je hoofd nestelen.
Dat wil niet zeggen dat meespringen en schreeuwen helemaal niet meer mogelijk is, want er staan nog steeds een aantal echte krakers op waarop het goed dansen is. Zo zijn 'Handsome' met zijn gestoorde Kung Fu clip en '20/20' onvervalste, aanstekelijke The Vaccines nummers. Maar het is opvallend hoe de groep minder rammelt dan voorheen en de nummers een rijke productie hebben, waar regelmatig elektronische elementen aan toegevoegd zijn die het geheel meer een popgeluid geven. Ook wordt vaker de rust opgezocht, waardoor de liedjes meer lucht krijgen en aan kracht winnen.
English Grafitti is een verrassend sterke plaat waarop The Vaccines laten horen open te staan voor andere invloeden en weer wat meer volwassen zijn geworden, zonder hun streken te verliezen. Het langdradige nummer 'Want You So Bad' is ze dan maar vergeven. Op deze manier kan de band nog wel even vooruit en zal dus voorlopig nog menig festivalweide in beweging brengen. Hoogstwaarschijnlijk zal dit ook het geval zijn in oktober wanneer ze in de Melkweg spelen.
Ben Liebrand - Iconic GrooveDe meeste mensen zullen Ben Liebrand kennen als DJ van Radio Veronica, waar...
Giorgio Moroder - Deja Vu Geboren in Ortisei, Noord-Italië als Giovanni Giorgio Moroder, komt de...