Daan (B) - The Player Recensie op Podiuminfo

2006-12-23 Het is alweer een tijdje geleden dat Daan de wereld onaangenaam verraste met zijn debuut in 1992. Het publiek bleek er nog niet klaar voor te zijn en de artiest trok zich enige tijd terug om daarna weer los te gaan op zijn casetterecorder. Nummers als ‘Swedish Designer Drugs’ en ‘Victory’ werden in de loop van de tijd goed ontvangen door critici, echter dit nieuwe paradepaardje van deze glamourcowboy is van een geheel ander kaliber. Daan heeft met dit solo-album The Player een bijna in perfectie uitgevoerde popnachtmerrie uitgebracht. Waarschijnlijk een regelrechte hit voor de plaatselijke gaybar maar helaas geen juweel van een plaat.

Zijn nieuwe album komt vrij dicht in de buurt van de camp-achtige songfestivalnummers anno 2006. Daan heeft zich blijkbaar laten inspireren door klinkende namen als ABBA, Boney M, Falco en foute housedeuntjes uit de dansbare muziekhistorie. Zelfs de fiere mannen van Rammstein lijken van invloed te zijn geweest op de nieuwe Daan.

Bij aanvang van Daan’s speeluurtje word je warm onthaald door zijn zwoele vocalen. Hij bewijst zich een ware meester in het plaatsen van bizarre rijmschema’s in zijn songteksten. Denk hierbij aan quotes als “my life was disco now it’s discount” en “I think you’re ok but I can’t find no other way then sing a song to make you stay ok” .

‘Drama’ en ‘Mountains of Time’ zijn hemeltergende nummers en het intro van ‘1969’ doet je denken aan een misplaatste eighties-variant van ABBA. Het nummer ‘Le Vaurien’ geeft echter aardig wat luisterplezier en dat geldt gelukkig ook voor de synthesizerpop van ‘Adrenaline’.De titelsong ‘The Player’ is tevens prima verteerbaar als muzikaal snackvoer voor een groter publiek.

Waarschijnlijk is Daan teveel losgegaan en moeten de teugels bij deze cowboy gewoon wat strakker gehouden worden bij de volgende plaat. The Player reikt niet verder dan verschraalde kitschpop met een vervlogen glamourrandje.

Recensent:Roxana König Artiest:Daan (B) Label:Pias