Various - A Tribute To Rancid: Hooligans United Recensie op Podiuminfo

2015-07-31 Als Operation Ivy in 1989 uiteengaat, vervolgen vrienden Tim Armstrong (gitaar/zang) en Matt Freeman (bass) hun muzikale weg in de bands Dance Hall Crashers en Downfall. Freeman speelt vervolgens nog even in MDC, terwijl Armstrong met een alcoholverslaving worstelt. Om aan de dagelijkse sleur te ontsnappen, vormt het duo samen met huisgenoot Brett Reed (drums) in 1991 de band Rancid. In 1993 voegt tweede gitarist en zanger Lars Frederiksen zich bij het trio en de rest is geschiedenis. De San Francisco Bay Area punkers scoren met een door The Clash geïnspireerde combinatie van geëngageerde punk, reggae en ska bij zowel punks als mainstream publiek en groeien uit tot een van de meest invloedrijke punkbands van de jaren ’90.

Hooligans United: A Tribute To Rancid is een eerbetoon van maar liefst 51 (!) bands aan Rancid. Elk van de bands – van over de hele wereld, bekend of minder bekend en van hardcore tot ska tot psychobilly - neemt een nummer uit het rijke oeuvre (acht albums) van de Californiërs voor zijn rekening. Doordat zij deze interpreteren vanuit hun eigen muzikale achtergrond, wordt de diversiteit van de muziek van Rancid versterkt en is het resultaat een erg bonte verzameling muziek.

Het is goed te horen dat alle betrokken bands zich volledig hebben ingezet voor dit omvangrijke tribute project. Zo zetten The Interrupters na hun versie van ‘The 11th Hour’ nog even ‘Roots Radicals’ in, dat op het album …And Out Come the Wolves het volgende nummer zou zijn geweest. De energie en toewijding spat er de hele plaat lang vanaf en hoewel niet alle covers even verrassend of ‘origineel’ klinken, met name de punkbands beperken zich tot punk uitvoeringen van punknummers, is er geen een die erg onder doet voor de rest.

Een aantal interpretaties geeft juist extra kleur aan de plaat. Dat geldt onder andere voor de Spaanstalige versies van ‘Ruby Soho’, ‘Time Bomb’ en ‘Up To No Good’, door Inspector, El Gran Silencio en Los Benders. (Het is overigens een gemiste kans dat Union 13’s versie van ‘Roots Radicals’, die op deel een van de compilatiereeks Give ‘em the Boot (1997) stond, hier ontbreekt. ) Ook geldt het voor de psychobilly/rockabilly versies van ‘Radio’, door de Duitsers van Mad Sin, en ‘Motorcyle Ride’, door Motel Drive, en de onnavolgbare bluesuitvoering – inclusief steel/slide guitar – van ‘Olympia WA’ door Reverend Payton’s Big Damn Band. Tot slot verdienen de akoestische versie van ‘Salvation’, door Kevin Seconds (frontman van hardcoreband 7 Seconds), de Ierse folkuitvoering van ‘East Bay Night’ , door Kepi Ghoulie, en de geweldige (relaxte) ska versie van ‘International Cover Up‘, door The Bunny Gang, hier nog bijzondere vermelding.

Rancid heeft een patent op steengoede (punk)liedjes, dus op dat punt kon er op deze plaat weinig misgaan. De unieke sound van de band, door het kenmerkende stemgeluid van Armstrong (en Frederiksen) en de swingende basloopjes van Freeman, maakt het echter niet makkelijk om ook maar te kunnen tippen aan het origineel. De betrokken bands hebben zich daar gelukkig niet door laten afschrikken. Hooligans United: A Tribute To Rancid is door hun inzet, passie en creativiteit een waardig eerbetoon aan een van de tofste punkbands allertijden.

Recensent:Rogier Bennink Artiest:Various Label:Hellcat / Epitaph