Het ruim achttien minuten klokkende openingsepos ‘The Anchor’ begint met een trage drone voordat na ruim twee minuten heel langzaam bas, drums en gitaar kalmpjes invallen totdat een zware stonerriff de rust verstoort. Daaroverheen klinkt de als een wolf huilende zang van Paul Waller, die in dit nummer soms wel wat aan Peter Steele (Type-O-Negative) doet denken. Na elf minuten verandert het trage doomtempo in een meer tegendraads, wat ongemakkelijk klinkend ritme. De repetitieve riffs schuren en kraken en vallen dan zomaar bijna stil om later de boel weer op te pakken en uiteindelijk heel langzaam uit te doven.
De tweede song, ‘Dawn Of The Swarm’ duurt “slechts” veertien minuten en begint relaxed met kabbelende gitaar- en baslijntjes om er na een minuut of twee hard in te knallen met een verwoestende riff. Voordat de zang begint wordt er wat gas teruggenomen. Waller zingt in dit nummer wat rauwer dan in ‘The Anchor’. Het tegendraadse ritme en in volume toenemende riffs op de achtergrond zijn de perfecte omlijsting. Na verloop van tijd verandert de zang in gepreek met op de achtergrond het geluid van rustig voortkabbelende instrumenten, voordat ook hier een forse uitbarsting plaats vindt. Het nummer dooft hierna eveneens heel langzaam uit, met een daverend slotakkoord nog, dat wel.
OHHMS laat op Cold horen een prima toevoeging te zijn aan het genre waarin de bands als paddenstoelen uit de grond schieten. Het is bijna ondoenlijk om je nog te onderscheiden en ook OHHMS is daarin geen uitzondering, al behoren ze zeker tot de betere bands binnen deze stijl.
Dagoba - Tales Of The Black DawnNietsontziend. Het is altijd al het kernwoord geweest voor de muzikale...
Miguel - Wildheart Sinds de hoogtijdagen van R. Kelly en zijn ‘Ignition (remix)’ is er in...