2015-08-18
Nietsontziend. Het is altijd al het kernwoord geweest voor de muzikale uitingen van het Franse Dagoba. Alhoewel er wel degelijk een kentering te horen is in het oeuvre van de metalmakers uit Marseille: van hard en rauw naar iets melodischer. Maar hard, dat bleef. Ook op Tales Of The Black Dawn. Toch is het grappig om te merken dat de eerste paar nummers van het nieuwe wapenfeit van het Franse viertal er even vaste grond onder de voeten gezocht moet worden. Intro ‘Epilogue’ sluit zelfs niet aan op ‘The Sunset Curse’, er is om onverklaarbare redenen een klein hiaat gelaten. Ook ‘Half Damn Life’ is nog een zoekplaatje qua sfeer. Hoe ongelofelijk rauw en bruut de tracks ook zijn, ze grijpen je niet echt bij de strot.
Degene die vreest dat het hele album daarmee als een nachtkaars uitgaat, wordt echter gerustgesteld vanaf ‘Eclipsed’, de vierde track van het album. Vanaf hier wordt er perfect geschipperd tussen de melodische elementen die de band zich eigen heeft gemaakt en de hardheid die als elixer door de aderen van alle albums van Dagoba giert. Onbehouwen ruig razen de tracks voort, waarbij het vooral aan gitarist Z te danken is dat elk refrein en couplet een extra dimensie krijgt.
De vorige plaat, Post Morten Nihil Est, zou je kunnen verwijten dat hij te melodieus is. Ditmaal heeft Dagoba de juiste mix gevonden tussen razernij en wanhoop, in muzikale vorm. Met name ‘The Loss’ is een ijzersterk nummer, terwijl de luisteraar in ‘O, Inverted World’ na een ziedende track wordt verrast met opvallend hoog en bijna dansbaar gitaarspel. Het zijn van die kwinkslagjes die de nummers van Dagoba net die extra dimensie geven. Nog een grote pré: zanger Shawter heeft een prima gewone zangstem, maar zet die slechts heel af en toe in. Te vaak van zijn brullende troon stappen voor verzoenende vocalen zou zonde zijn, dat voelt hij prima aan.
Dagoba heeft, ondanks een hakkelend begin, met Tales Of The Black Dawn een prima album neergezet. Ruim veertig minuten aan zinderende tempo’s, ruwe riffs en brute tracks zijn vaandels waar de kopers op af zouden moeten komen.
.jpg)
Mutoid Man - BleederMet Mutoid Man combineren drie artiesten hun eigen wereldjes. Zo hebben ze...
.jpg)
OHHMS - Cold De tweede plaat van de Engelse stoner/sludge formatie OHHMS beslaat twee...